Kavrayışın donukluğu ışıl ışıl, durup bekleyen
dalgalanışı yudum yudum içerken öykünden,
kopuşun ardındaki tatları açığa vuran birer birer.
Kendi dolmaz bu derya, katılıp ürperen yansımaya
ezgin gözardılıkla açılan kilitlerin yeniden kapanması,
dönülmez patikalarda sesleniş, bu neyin hızı, başdönmesi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta