karanlığa çarpar çocuklar,
bütün evcil inatları saplarken
kendi göğsüne.
kaybolur,
kimin onu arayacağını görmek uğruna.
ellerim, yerinde durmayan
kimsenin aramayıp
hiçkimsenin bulamadığı.
ancak yine de
bulunmadığına şaşırılan.
cesedimde cinnet geçirir dar ağaçları
uçuruma yaslanan kar ağaçları
bir kızın okşanmaz mı saçları
ve kışların stabil tamahları
yazı batırır telaşın taşları
—ben hala kapı arasından korkularının gölgesini izleyen ve kalbini bunun bir oyun olduğuna ikna etmeye çalışan o çocuğum.
keşke hala çocuk olacağıma, kirli bir kapı kolu olsaydım.
ama o kapının kolu değil.
keşke dünya büyük bir yalnızlıktan yapılmışken ve tek arkadaşım kendimken, bir gün dünyanın daha ıssız bir yer olduğunu anlamasaydım.
keşke var olduğuma ikna edebilmek için aklımı, aynalarla bu kadar çok konuşmasaydım. (ipkt)
yeşil üzümler gibi salkım salkım,
acıların bizi uğurladığı yollar.
geçilememiş bir eşiğin sancısı,
gün olur saçımızdaki aklarda sızlar.
geçmiş ne zaman geçecek belli değil,
geçen güne günce
gün içimden geçince
delinir selimle içim
gün biraz daha bittikçe
gün bitmezse
silinir günce
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!