Mizgin Teker Şiirleri - Şair Mizgin Teker

kozasına veda edemeyen kelebek içim.
haberi bile olmazdı kimsenin.
yetmezmiş gibi,
çocukluğum üzerine eriyip yiten gençliğim.
hüzün karası ellerim,
göğe çalar ara sıra kaçmak için.

canımın zıbınlarında
bir hece
atar adımlarını
şiire
ben tükendikçe.

adını taşlara kazıdıktan sonra hayat, 
herkesle aynıdır artık senin de adın.
korkarak düşündüğüm,
hiçbir şey ve her şey adına, uzunca.
eridi, düşündükçe ağır kütleli buzlar
kalbimde.

geçerken karanlık tünellerden
ve beklerken
o yolun aydınlık sonunu,
bazı zamanlar olurdu.
yalnızlıkların içimize sinmediği,
iklimlerce uzayan.

kendi içime açılan
bir pencereyim şimdi.
burada hava çok
s o ğ u k.

pusulasını kaybetmiş kuşlar

çağ dışı bir pus
gözlerinde birikirken ulus

ışığa doğru
doğur kendini
öfkeni kus

kuşların
gökyüzünden ürktüğü bir günde,
kadını
eski bir ağacın köklerinde uyutuyorlardı.

kadın,

ah zulüm,
ah ölüm...
ah ki incecik bir fidan boynumda
yaşamak,
kördüğüm.

Ritim.1

budala bir aydınlık
akşamdan kalan
ışık
midemi bozuyor

kat kat
katlanarak
çoğaldıkça
azalarak
sorular biriktirdim
sorunlardan aşırarak