Sığmıyoruz birbirimizin içine, ya sen fazla, ya ben eksik kalıyor. Bir bütünün tamamlanmazlığıyla ve hiç bir kalıba sığmaz yanıyla tüketiyoruz zamanı... Huzur denizine yelken açmış iki gemi gibi... Ilık esip giden rüzgârlar ne dolduruyor bizi, ne durduruyor. Yol alıp gidiyoruz. Biz bize yakın, biz bizden bir o kadar uzaklarda...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta