Şimdi çok uzaklarda bedenin üşürken, acılarını dindirememenin çaresizliğiyle gözlerim sökülüyor yuvalarından… Sensizliğimin hesabını tutuyorum. Sonucu sen çıkıyor. Sonrası susuyorum. Bu hesabın tutmaz sen olmayışıyla… Sen niye yanımda değilsin diye saçma bir soruya boğuluyorum. Böyle tepeden tırnağa sen doluyken diyerek kendimi teselli ederek, hiç mantıklı değil bu, hiç hem de diye söyleniyorum. Sonrası yine sadece yazmak istiyorum. Yazdıkça yazmak. Gözlerim yerinden fırlayana, parmaklarım uyuşana kadar. Ne yazdığımın bir önemi yok içinde sen geçen her şeye dair. Nefesim kesilene, yüreğim duruncaya kadar.
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Devamını Oku
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta