Yaşamak isteyip de yaşayamadıklarınızdır sizi hayattan uzaklaştıran. İçinizde büyüyen özlemleriniz ve gerçeğe dönüşmesi zor gözüken hayalleriniz. En son kimi sevmiştiniz? Siz kimden gitmiştiniz yâda size kim gelmişti. İçi dolu sorular ve bir o kadar içi boş hayata bakışlarınız. Sahi biz kimdik ve neyi eksik bırakmıştık tamamlanmazlığıyla... Şimdi yarım yaşıyoruz ve yarım seviyoruz. Bütün olmayı istedikçe, bölünüyoruz kendi içselliğimizle... Oysa bir bütün olmayı seçmiştik, yarım kalacağımızı hiç hesaba katmadan...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta