Mine Özdemirtaş Şiirleri - Şair Mine Özd ...

İğne yapraklı çam ormanlarından mı geçti yolunuz?
Ki! bu kadar yoruldunuz

Ne çok! mor hıçkırık biriktirmiş dirsekleriniz.
Salın zincirlerini kurtulursunuz.

Bitti işte Ramazan
Koskoca bir ayı aştık.

Bitti
Sahurla / İftar arasında ki
Sigaraya açlık

Bir emrivakidir vuslat
Pazarlığa oturursa
kaldır at..
-
el titremesiyle
planda gönyeyi bir kez kaydırdı mı mimar

Eyy..! beyazı söküp esmer göğün koynundan
katran karası gecelere salan kadın
zenci sabahlara uyanmaktan hiç mi usanmadın..?

siyah beyaz bakan bu şaşı resim.sinirime dokunuyor bilesin
bir yanı gülen bir yanı ağlayan şu şaşkın sahiden sen misin..?

Resmedilmemişliğinin fonuna sarı gülleri yakıştırırdın ya hep, hüzün kokulu
Galiba; bu senin kızıl ötesi özenle renklendirilmiş,en sarı solgunluğun.

Asılı kalmasın diye zamanda,topla çığlığını hemen. Dil altına geri sar.
Unutma. içindeki açlık değil. aksine, ölüm orucundaki doygunluğun.

Anlam va karsilama
- Bu siirimi yasamimda cok onemli yeri olan benim degerli sair dostum Mine Ozdemirtas' a ve elbette O' nunla yolumun kesismesini saglayan degerli sair kardesim Alparslan Colakoglu'na ithaf ediyorum.

Kayboldu ezgi
aldim payimi topraktan
elveda sozcugu aciz

bensiz çıktığın seferden
süklüm püklüm geri dönerken
topla uzamış yelelerini
pençelerine dolanmasın aslanım.

Yine delindi çatısı çaresizliğin /Yine küf kokuyor uykular

Bu sefer kaçış yok İçimin vampirleri ve kurt adamlar
beni uçsuz bucaksız bir ısırgan tarlasına mayın döşerken yakaladılar
Parmak uçlarımdan tuttular izimi sürecekler
Çekip gitmekle kalıp çökmek arası bir yerlerde pusuya düşürene kadar

Tam “onikiden” vuruşumsun sen.

Zaman/zamansızlığımın ölçüsü
Sana, senin kollarına - ve - var oluşuna - motiflenirken
keten tohumunun dantel örtüsü
Ne çıkar fincanın kulbunda kurumuşsa – (unutulmuş mu ne?)

Haydi gel
Nefes almak hüner değil
Bu gece; kılı kırk yarmak istiyorum
İstersen. lambaya püf de
Deliye pösteki saydıracağım
Bil ki elimin hamuruyla erkek işine merak saldım.