Mikail Tatar Şiirleri - Şair Mikail Tatar

İçimden bir şeyler kopup gidecek
Bir gün hatırlarsam o güzel anıları
Reva mıydı bize bu acı hasret
Ayrılığına nasıl dayanır yürek
Hasreti yaşamaya alıştı gönlüm
İsyan ederim sana arayıp sormazsan

Dün yine beraberdik sabaha kadar
Bütün mektupları okudum durdum
Gözlerime yaşlar dolana kadar
Hep aynı noktaya takıldım durdum

Tatlı sesin kulağımda
Güzel yüzün gözümde
Sıcak nefesin tenimde
Senin olmak istiyorum

Açan güller solmadan

Nihayet seninle ayrılabildik
Birbirimizi hep kardeş mi bildik
Neyleyim benim kaderim bu
Çaresiz olarak oyuna geldik

Yine hatıranla kalbim ağlıyor
Sensizlik yeniden beni dağlıyor
Gözlerim hasretinle çağlıyor
Ben mutlu değilim, sen kendine bak

Araya girsede upuzun yıllar

Ayrılık diye diye ayrılığı getirdin
En mutlu günde aşkımızı bitirdin
Hem sevgimi, hem de beni yitirdin
Artık bundan sonra mutlu ol yeter

Bana sevgi diye dertlerini vermişsin

Seni sevmektir kutsal ödevim
Zulümde karınca, sevgide devim
Seni mutlu etmek yalnız görevim
Sana kavuşmak için çektiğim cefa

Seninle ölmeye yemin ederim

Seni böyle seveceğimi bilmezdim
Bulduğum huzurdan yüreğim çağlar
Uğruna döktüğüm teri silmezdim
Yare gideceğim çekilin dağlar

Hasretine boyun eğmekten bıktım

Birgün hasretim canına tak ederse;
Yanında değilsem kalbinde olacağım.
Kalbin inkâr edip, burada yok derse
Aramana gerek yok; toprakta olacağım
Siirt-04.02.1998

NERDEN NEREYE

Sakin bir deniz gibiydi üniversite hayatı
Sonra yavaş yavaş dalgalanmalar başladı
Seni görünce fırtınalar koptu yüreğimde
Bu kalbimi koparıp fırlattı senin kalbine