İnsanlar ne kadar nankörmüş meğer
Yüce Yaradan’ını tanımıyor bile...
Kendine benzeyeni sayar ve sever
Yaradan’ın kimliğini bilmiyor bile...
İnsanı yaratmış dünyaya salmış
Hayat denizinde yalnız yüzerken
Kalbinin oltasına takıldım
Aşktan yana ümidim kalmadı derken
Sevdanın ateşiyle yakıldım
Acı tatlı birçok günü paylaştım
Yaşanan bunca güzelliğin üsüne
Seven gönüllere nefret dolamaz
Çok şeyler söylesekte sevgi üstüne
Böyle gelmiş dünya ama böyle kalamaz
İkimizde böyle kalpten sevince
Gümüşhane denilen yerde
Soğuk ıslak gecelerde
Birbirini seven kalplerde
Ben seninle yaşamıştım
Hangimiz bir aşka köle olmadık
Hangimiz daha ilkbaharda solmadık
Hangimiz sevgi yolunda ölmedik
Sevgili değerini bildi mi sanki
Ne türküler yaktık onun adına
Buraya derler kardaş asker ocağı
Nerede sımsıcak ana kucağı
İçimdeki hasret dağlara benzer
Deli gönlüm benden sılayı ister
Merhaba bile diyemedim sana
İlk göz ağrımdın oysaki sen
Kollarımda sararak bedenini
Ağlayamadım doyasıya kucaklayarak
İçimdeki sevgiyi de yüzüne haykırmayı
Lal oldu dilim bir türlü diyemedim
Hayalinle konuşuyorum yine bu akşam
Ağlamak istiyorum sabaha kadar
Tutmak istiyorum ellerini
İçimi dökmek istiyorum yüzüne karşı
Cennette gibiyim sen rüyamda iken
Elimde telefon numaranı çeviriyorum
En bahtiyar insan ben olacaktım
Eğer benim için bana gelseydin
Aradığım herşeyi sende bulacaktım
Seni sevdiğim kadar beni sevseydin
Yaşamaya, hayata artık kahrettim
Askerlikte gördüm Siirt illerini
Öpeceğim birgün sizlerin ellerini
Yollarıma bakıp yorma sen gözlerini
Allah’a emanet olun, beni merak etmeyin
Sağlık ve sıhhatteyim, neşem yerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!