Uzun yolların müdavimi değil miyiz hepimiz? Neden kendimizi yürüdüğümüz yol da bu kadar yalnız hissediyoruz? Neden bu kadar, kırıp, incitip, yıkıp, yok ediyoruz birbirimizi ve yüreklerimizde taşıdığımız o güzel sevgiyi? Nihayetin de yolun sonu bir avuç toprak ve üzerine kurulmuş gösterişli, beyaz mermerden yapılan boyumuz kadar bir mezar değil mi?
~oya erzurumlu~
Kayıt Tarihi : 7.10.2022 03:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oya Erzurumlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/10/07/mezar-158.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!