Acziyetimsin Efendi Şiiri - Oya Erzurumlu

Acziyetimsin efendi.
Dışarı çıkıp yürüyorum senli ıslak yolları usul usul.
Ayaklarım çıplak, çamura bulandı yine.
Olsun sen içinde yağmur, üzerime üzerime yağıyor.
Eve dönüyorum sırılsıklam,
sıcacık içerisi ve buram buram sen kokuyor.
Sonra gözlerim duvardaki takvime takılıyor birden.
Yaprakları bir bir dökükülüyor dalından,
geçiyor ömrüm yavaş yavaş.
Susmalarımsın efendi.
Sen konuşunca bütün sesler kesiliyor kulaklarımda.
Zaman duruyor,
o vakit gözlerim gözlerini içiyor yudum yudum.
Yazsam seni kaç kelimelik cümleye sığarsın kendince...
Bak, onca bilindik cümle içinde
Ben daha kurulmamışlara yazıyorum seni...
Acziyetimsin efendi,
Uykum müebbet hapis,
Sen hasretinde yastığım.
Ne gece ne gündüzüm
Ne güneşim ne de ay
Acziyetimsin efendi.
Bir şiir yazıyorum yine
Okumanız ümidiyle:

Adın Aşk
Belki bir bahar gelir
Günün birin de gönlüme
Adını sen koyarım
O vakit kaldırırım bütün sınırlarımı
Ömrüm derim ömrümün adını
Sen koyarım kendimce
Alır başımı giderim belki de
Sen gidersen sessizce
Gittiğim her yerin kokusunu
Sen diye içime çekerim
Gözlerim bir seni arar bulurum
Seni görürüm baktığım her yerde
Seni konuşur seni yazarım
O vakit adın Aşk olur ben de...

Gönlümden gönlünüze efendi...

Bak gördün mü?
Gönlümden çıkıp, sen yağıyor kalemimden
Sarı sayfalarıma.
Saf ve masum bir sevda yanıyor
Alevler içinde aciz.
Gönlüm diyorum efendim
Gönlünüze talip,
Sevdanızda acizim efendim...
Acziyetimsiniz efendim
Acziyetimsiniz....
˜oya erzurumlu/MAVİ KALEM˜