Metin Tuncel Şiirleri - Şair Metin Tuncel

Bir giderken üzülmüştüm
Sana.
Alıştım yokluğuna
Hasretler biticiymiş.
Onlara da alıştım.

Hangi sarışında aramadım ki
Bir parça sendelik
Hep grüzularda
Senin maden ocaklarında öldüm.
Bilirim havası kirli olan ülkelerin
Kızları sarışın.

Birisi sana benzedi....
Sarhoşluğumda...........
Gözleri kömürtozu,
Saçları kömürtozu,
Sevdası kömürtozu....
Korktum birdaha

Gelmedin...
Gece çok soğuk.
Saçlarına takılıp
Seninle uyumak isterdim..
Kahverengi gözlerinde erimek,
Sabahlara dek senin olmak isterdim

Gelirsin diye
Ölümlere çeyrek kala
Kopup sürecin ucundan
Her sıcaklığında
Hep sevdalı baktım mezar taşlarına
Umut yoksulu üç günlük yaşam

Bir kadehte içki..
Nasıl vurur sarhoşluğa..
Kahverengi gözlerine
...dalıp gittim
Kağıtlara yazdım seni,
Gözlerimde kağıtlar büyüdü

Onaltı saatlik hasretin,
Sarhoşluğuma özdeş.
Seninle olduğum kumsala
Gittim bu gün.
Yoktun......
Yokluğun kahroluş gönlümde.

Ne değişir?
Seni görmedikten sonra,
Seni duymadıktan sonra,
Sana bir metre uzak olsam.

Ne değişir?

Ne kadar yıldız serpersen serp
Bu gece karanlığa
Yine de ne bir parça aydınlık
Ne de umut olacak...
Soluma ölüm
Sağıma sen yat bu gece

Gökyüzünde duvarlar olduğunu
Türkülerin tutsaklığını yazacaktım,
Ölümlerinde güzel olduğunu
Gücüm taş duvarlara yetmedi
Karanlıklardaki
......................bir damla aydınlık