Metin Tuncel Şiirleri - Şair Metin Tuncel

sabahattin ali güzel bir yazar..ama komünist..onun tek kitabını okudum adı KÜRK MANTOLU MADONNA sana özetini yazdım..yorumunu yaptım..biliyorsun hızlı yazamıyorum..kitap çok şeyler anlatıyor.insanın içindeki düyadan,büyük şeyler..gerçekler var kitapta..sonra asım bezircinin kitap hakkında yorumunu okudum..o çok kısa geçmiş..o edebi tarafını yorumlamış..insanın çaresizliğini anlatıyor..yinede anlatılamayan çok şeyler var kitapta..insanın içindekiler onu tamamlıyor..her kitabı beğenmem.ama o romanın kahramanı Raif adlı adama o kadar üzünldümki..dünyada bir çığ gibi büyüyen acılarıyla yaşayan..nice insan gördüm..ölüm her zaman tüm çaresizliklere yanıt olmuştur..çünkü insan ın elinden bir şey gelmediğinde başlıyor ölüm..
bende anladımki seni içimde hep yaşatmışım..kavuşsaydık değişirmiydim..hayır..çünkü acılar zaman olarak bir günde olsa,binyıllaşıyor ama...mutluluklar binyılda olsa sadece günleşiyor.
...okumanı isterdim,bulamazsan ben bir arkadaştan almıştım.alıp göndereyim..bir gecelik okunacak bir kitap..ama yıllarca düşünülecek,unutulmayacak bir kitap bizim gibiler için..kitapta ben Raifte,kendime ait çok şeyler buldum..Raif hep acı doluydu...ondan sonraki yaşamındada öyle oldu..hatta ömrün sonlarında daha çok arttı acıları...kimseye ailesine arkadaşlarına hiç kimseye hiç birşey anlatamadı..arasırada olsa içindekileri bir defter yazdı hep..herşeyini kağıt kalemle paylaştı..kendine kendisi gibi ayrı bir dünya kurdu..o dünyada hep büyüdü acıları..kimbilir kaçkez ne ölümler istedi..onun için çok geçti..ama unutmadı değil..unutamadı..hep bekledi..beklentiler uzadı,bitmedi..aslında bir roman kahramanı değildi bence Raif..gerçek dünyada insanların içlerinde taşıdıkları asıl dünyalarıydı..Maria Raifi sevmedimi oda çok sevdi..nedenmi kavuşamadılar..gerçek sevdalar hiç bir zaman kavuşamadı bu dünyada..hep öteki dünyaya kaldı..işte bende öldükten sonra sonsuza dek seninle olacağıma inandım..buradaki acıların karşılığı kadar seninle olacağıma..artık ölümün olmayacağına..sende inan..
seni seviyorum....

Gözlerim bulut bulut...iki gündür içimde ateşlerden sonrası serinlik..şimdi senin yanında olmak..ellerine dokunmak istiyorum.dünyam dediğim gözlerinde erimek..senin olmak istiyorum.nazım hikmeti düşünüyorum.çankırı hücrelerine pirayenin sevdasını nasıl sığdırdığını..nasıl dayandığını,kaç kavak ağacının pamukladığını düşünüyorum..muhakkakki dört duvar arasında eli kolu bağlı yaşanan sevda zindanların karanlığıdır,bitmeyen...kim bilir pirayeyi kaç defa satırlara dökemedi..kolaymı insanın sevdasını satırlara dökmesi..hava rüzgarlı içimde bir serinlik,kor ateşlerinden sonra..içimde sessizlik,içimde sensizlik....alışık değilim ben mutluluklara bi mutluluğu sevemedim..
....mektuplar 8 'i yazamadım.daha doğrusu yazıp,onu dağda çay demlemek için yaktığımız ateşe attım..hemde iki kez..külleri orada kaldı..
...gözlerim bulut,bulut...ha ağladı..ha ağlayacak..içimdeki serinlik düşündürüyor beni... yine sen hiç korkma..Allah katında her şeyin karşılığı var..sevdamızında unutma.sonra ağlama..ne olmuş yani kaç günlük dünya..asıl öldükten sonra..sonsuzlukta seninle hep olmak istiyorum..bunada inanıyorum..en güzeli bu değilmi..? bitmeyen bir zaman ve sen....
..bana leyladan bahsetme..mecnun leylasına kavuşunca onu tanımadıysa...sen benim leylam değilsin dediyse...mecnunun içindeki leylayı çöller kadar büyütmesindendir..unutma leyleyı,leyla yapan mecnundaki sevdadır.sen bunları düşünme bunlar dünyaya masal kaldı..şimdi mecnun leylasıyla birlikte..
..bu yaşam biranlık,bir sınav..bu hayatta kaç kişinin gerçek bir sevdası var..yanmakta güzeldir üşütmüyor insanı..kaç kişinin kömür tozu kadar sevdası oldu..seni düşünüyorum..yağmur yağacak gibi oluyor..içimdeki serinlik artıyor.. içimden yağmurlar yağdırıyorsun..özlemin çoğalıyor..acılarım büyüyor..yağmurlarda seni daha çok özlüyorum...

Devler ülkesinde karınca
Susadı......
Denizlerden su içiyor.
Korkuyorlar su bitecek diye devler
Unutma....
Karınca minicik ama

Bahçede altı mandalin
Beş zeytin ağacı vardı
Dünya karınca vardı

Sabahlar ölümle başlar,
Geceler i ölümler sarardı...

Kitap okumayı
Herkes sever.
Bir bilseniz
Ne güzel olduğunu

Ah bir bilseniz

Bilir misin?
Ne zor sensiz gün...
Bir dışa vuruş bu....
Seni seviyorum.
Beni niçin ağlattın.
Günbe gün.....

Haklıysam! ....
Ben senden hesap soracağım.
Bunu kanımla
Bunu canımla
Bunu ölümle
Soracağım.

Gökyüzünden sana neler kaldı?
Bana neler vereceksin?
İnsanların ezdiği sevgime,
Ne diyeceksin?
Yağmur olup, senin
Kömür tozlu sokaklarına,

Tüm çiçekler sen olabilmeliydin.
Seni sevmekten bıkmazdım.
Daha ne söyleyeyim düzene?
Unutma....
Seni hiç yaşamadım şu düzende
Geceleri bir kadın şehveti gibi sardın.

Gelme bu gece
Üzüleceksin.
Ağlatırım seni.
Gözlerime ortak
Paylaşmayı bırak.
Yakarım bu dünyayı