Metin Tuncel Şiirleri - Şair Metin Tuncel

Bende gece sarmaş dolaş
Bende denklem yarın
Ağustos Eylül arası gecede soğuk
İnsana,
Toprağa,
Ölüme

Gecenin bir çeyreği,
Zaman bitimiyor
Sensizlik zamansızlaştı
En güzel uykularında
Dünyanın bir ucu
Benim ölüm uykusuzluğuma

Ne zor şeymiş seni sevmek,
Ne zor şeymiş binlerce ölmek,
Sen yokken,
Gökyüzüne bakmak.
Nefes almak
Ne zor şeymiş.

Önce
Sevdalarım terketti beni
Dağlara çıktılar silahlarıyla
Seni sevdiğimi hiç sormadılar ki.
Asfaltlara bıraktılar beni
Özgürsün dediler.

Öl desen ölür.
Sev desen severim.
Seni paylaşmak asla.
Seni paylaşacağım bir
Toprak.

Varsın en kötüsünden olsun ölüm
Varsın minicik ellerinde
Yaşam bulsun umut
Bilki baş kaldırıyım
Veya bir yitmişlik
Güneş batımında.......

En zoru bu.
Ölümden zor.
Ayrılıktan zor.
Bu sana haklı
Bana haksız dedirtecek
Suskunluk

Söküp atabilmeliydim seni
Şu gönlümden.
Ağlamayıp susabilmeliydim
Parça parça olsa da...
Söküp atabilmaliydim seni,
Şu gönlümden.

Gülmeyi istemiyorum artık.
Gözlerime bak.
Öğren sevmeyi.
Benim kadar ölmeyi
Öleceğim artık

Uyunacak gibi değil gece
Uyumazdın
Karanlığı ak bir örtü yap
Üstüne
Ağlardın....
Yaşanacak gibi değil düzen