Metin Toprak Şiirleri - Şair Metin Toprak

1.
Gün
Bakmışsın akşama dönüşmüş birden
Karanlık kaplamış her tarafı
Gündüzün aydınlığına hasret
Güneşin ısıtıcılığına istekli

Ramak kala yoldan çıkmaya
İplemeden hiç mir’i, pir’i
Bir mum yaktım karanlığa
İlk oluştan bu yana
Yuvalanmış olan asırlarca
-yürekte - vicdanda-

Kitaplarda duydum önce adını
İçimi titreten adını
Üşendim
Aramadım bir uzun zaman
Sanıyordum ki içimdesin
Yüreğimdesin

sapak bir noktasındayız
yaşamın sosyal ilişkilerinde
izole edilmiş,beyinsel fonksiyonlar
sürülmekte ömür,empoze fikirlerle
ne karakterler önem taşımakta
ne de kişilikler...

Ne kadar çok insanı
İnsanca sevdik
Gelecekte doğacak
Güneşi düşleyerek

_______________(yok bir dikili ağacım
_______________umudum sende)

okuyup adam olmamdı
babamın derdi

Mesele



mesele
yaşamak değil

İş bu
Kalem sahibi
Nacizane şair

Diyorsa
Karalıyorsa

Anlamam hiç
Erken öttüğünde horozlar
Neden 'dinci'ler
Bir gün daha geçti diye
Hayıflanırlar.

Kuru sevdalarda yeşerdim hep
Hiç sulanmadı gülüm
Ondandır yoksunluğum, kelimelerden
Sana kendimi anlatacak