Metin Toprak Şiirleri - Şair Metin Toprak

Bir sabah uyandığında
Silinmiş olacak gecenin hüznü
için açık ve berrak
Dışarda sıcak bir günün başlangıcı
aşk simgesi kırmızı gülün kokusu
ve uçuşu masmavi göklerde

Yasaklanmış duyguların en ucunda
Yum gözlerini
Alışsın karanlığa gecenin.

Bir kuyu ki atıldığımız, öylesine
Sızıyor duvarlarında kan

Gün olacak
Dün'ü anacağız
Ama özlemle değil.

Gün olacak
Yarını kucaklayacağız

Yeni bir gün başlıyor
Kapat gözlerini, dinle dünyayı
Tıka kulağını, seyret
Sermeden ipe unu
Oynamadan üç maymunu
Düşün...

Ne olmak mesele, ne olmamak
Bir kuklayız, kendi gamhanesinde
En iyisi, mümkünse hiç doğmamak
Bir kuru kafayla kapanacaksa perde.

Önce ebeden yedim ilk şaplağı
Daha doğarken aktı gözyaşım
Nereye atıldıysa göbek bağı
Aslanın midesinde ekmeğim,aşım

Sözüm yok
Ne hayvanata
Hele, hele nebata, hiç
Her şey yerli yerinde
Yüce nakkaşın eserinde

Kâh mutsuz
Kâh bahtiyar
Acıyı, neşeyi
Derdi, zevinci
Görüp geçirmiş
Olunacaksa sonunda

Ölsem; ters eser mi rüzgâr ardımdan
bülbül keser mi serenadı gülüne
melekler tanır mı lakabımdan?

vakit gelmişse
karar verilmişse

gün gün daralmakta çember
ve sevda çiçeği solmakta
görmüş,geçirmiş bir dilber
eski aşk hikayelerini
gönül defterinin arasında
kuruttuğu güle bakarak