Metin Toprak Şiirleri - Şair Metin Toprak

Deli doluysam
Ben değilim günahı
Kendiliğinden türeme ot değilim ben

Düşünüyor, şüpheleniyorsam ben
İçimden duymalıyım her ahı

Mavi gök,mavi deniz
Karardığında
Şahittir yağmur,kar
Hüzünlenip ağladığıma

Anla/dım
Anla/dım efendi/m
Anla/dım.
Bir ümitdi benimkisi
Ağlarken
Yüreğim k/anarken

İtiraf

geç kaldık gülüm
çok geç kaldık
zaman bildiğimiz gibi değil
sevgi

Görünmez denilen
Dertleri gördük.

Çektik sinemize.

Gün olur

Ne dar,ne geniş
Sıradan,orta büyüklükte bir oda
Girişte,dizi dizi sıralar
Birer masa,bir kaç sandalye
Her iki yanda.

Sen filizlen yeter ki
Necip tohum


Senden olacaksa çoğunluğum
Iğıl iken, yıkıp da bendimi

Artık...sevebilirim

Kuşkuyu yele savurdum
Uzaklara, uzaklara...götürülesi
Yeröte, günöte...duyulmadan
Ve bir daha çıkmadan, gömülesi.

Hikmetinden sual olunmaz
Farzımahal
Ben bir mecnun
Ben bir meczup olayım
Ve sorayım
Kısa ve öz

Bir savaş gazisi
-iki gözü kayıp-
Sordu
Öyle bir soru ki
Cevabı
Harbiden ayıp.