Metin Kirazlı Şiirleri - Şair Metin Kirazlı

Geceden bir yudum aldım,
Sessizlik sanki ezberlenmiş bir dua gibi
Yayılıyordu göğün damarlarına.
Yıldızlar gecenin rengini giymişti,
Ay, yorgun bir saki gibi gitti.

Bir parıltı var gözlerinde
Derin bir deniz gibi, ama sakince.
Bütün dünyayı içine alır,
Bir gülümsesen,
Ben kaybolurum, o sessiz denizde.

Adı: Yaşam
Soyadı: Belki
Doğduğu yer: Gözlerimin ilk parladığı an
Yaşı: Her acının bir yıl kattığı kadın
Mesleği: Yarım kalan cümleleri tamamlamak

Sen geldin,
sol cebinde ütüsüz bildiriler,
sağ elinde demli çay,
ve gözlerin...
gözlerin en çok tartışılan manifestoydu sınıfta.

Geç kaldım sana,
Biliyorum.
Zaman, cebimde unuttuğum
Bir tren bileti gibi yırtık.
Ama hâlâ sende başlıyor
Ve sende bitiyor bütün cümlelerim.

Bugün bir karar aldım:
Ama altına imza atamadım.
Çünkü ben...
Kendime bile yetkili değilim bu düzende.

Adımı söyledim güvenlikte,

Bir akşamüstü düşümdeydi o masa.
Yuvarlak değildi.
Köşeli, köşeli…
Çünkü bu aşkların hepsi bir köşemi alıp gitmişti.

Kadehlerde su yoktu,

Hiç gördün mü,
Kendi kalbindeki mezarlıkta gezinen birini?
Her adımı bir zamanın ölüleri,
Her nefesi geçmişin yankıları…

Sessizlik içinde kaybolmuş,

Annem yerde,
Soğuk toprakla konuşuyor gibi.
Elim titriyor, okşuyorum saçlarını,
Sessiz, kelimeler boğazımda düğümlü.

Babam başka yerde,

Bir ses mi duydum gecenin içinden,
Yoksa kendi kalbimin yankısı mıydı inceden
Karanlık yalnız değildi,
Hecelerimiz doğuyordu aynı nefesten.

Pencereden süzülen ay ışığı bile ürkek,