Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

Bir ceylan gördüm de dağlar başında
Tez yitirdim dolaşırım peşinde
Senelerin baharında kışında
Bulamadım o ceylanı ararım

O ceylanın Elif idi adı da

Ayrılmadım Hak Bildiğim Özümden

Ne acılar çektim dilim yüzünden
El dokuzdan ben on köyden kovuldum
Ayrılmadım hak bildiğim özümden
Ne takdir edildim ne de övüldüm

AZMI BULDUN AZMI YAR

Sana verdim yüreğimin hepsini
Yetmedi mi azmı buldun az mı yar
En içten en masum temiz sevgimi
Yetmedi mi azmı buldun az mı yar

Al Öğtetmenim al

Bunlar yurdumun her köşesinden
Anadolumun bütün yörelerinden toplayıp getirdiğim
türlü, türlü çiçek açacak fidelerim..
Canlarım,umutlarım, güvencim,

AĞLAMA


Ağlama yavrum ağlama
Bu düzende doğduğuna
Umuduna yarınına

DOSTLAR BENİ YERDEN YERE VURUYOR


Dostlar beni yerden yere vuruyor
Yeter şu dilini tut diye diye
Sen çalıyı dolanmayı bilme mi

GÜNEŞTENDİR

Elimiz nasırlı
dudaklar çatlak
yüzümüz kara
çalışırız sabahtan akşama

Aşkı anlatmak
Tanımlamak
Alıp kalemi
Yazmak
Kitaplara dökmek
Kolay mı

Ben yaprağım sende gül ol

Paylaşalım aynı dalı
Ben yaprağım sende gül
Yürüyelim aynı yolu
Ben gidiyom sen de gel ol

SENİN ELİNDEN

Gönül seni zincirlere vurayım
Belki kurtulurum senin elinden
Dersen ben güzelsiz nasıl durayım
Yine kurtulamam senin elinden