Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

Sorma benim mezhebimi dinimi
İnsanlar mezhepli dinli mi doğar
Hangi insan taşır kinin genini
Bebekler doğarken kinli mi doğar

İnsan tanrının eseri

SAVAŞ TANRILARININ ÖNÜNDE


Vahşi bir habidat oldu dünya
Zayıfların yaşama şansı yok
Ya güçlü olacaksın

Söyle önce insan mısın
Adının ne önemi var
Canlar candan razı ise
Kadının ne önemi var

Vicdan ile yoksa işin

Üzme güzel şu gönlümü
Zarar gelir mi sevenden
Fazla bir şey bilmez ama
Çok iyi anlar güzelden

Dolaştı hep baçe bahçe

YENİ YIL MESAJI

Gelsin şu savaşın sonu
Kimsenin akmasın kanı
Bulunsun bir barış yolu
Huzur gelsin memlekete

Cahillik

Giydirsem kuşatsam gelin eylesem
Döşüne boynuna liralar dizsem
Ne başlık parası üste de versem
Nasıl kurtuluruz senden cahillik cahillik

Demiştim demeyi sevmem
Bunlar bizden değil dostlar
Temelsiz laf söz de etmem
Bunlar bizden değil dostlar

Şafak söktü gün ağırdı

ANADOLU'M

Baktım da haline memleketimin
Eridi yüreğim, doldu gözlerim
Sahipsiz, sevensiz kalmış yetimim
İç çekip ağlayan can Anadolu'm.

KÖZ ETTİN BENİ

Daha çok gencidim masumdum safdım
Tatlı gülüşüne aldandım kandım
Pek de güzelidin tutuştum yandım
Yaktın yüreğimi köz ettin beni

Seni nasıl methedeyim
İnan öyle zor ki güzel
Söyle kime benzeteyim
Bir benzerin yok ki güzel

İnan güzel cemalinle