Rüyamda gelmeyen meleğim sendin.
Vuslata ermeyen emelim sendin
Göğümde dönüşen kartallar gibi,
Bulunmaz alemde eşin menendin.
Bir kere bakıpta görürsün diye,
Birlikte yaşanacak yer toprağım.
Hemde uğruna ölünecek.
İnsanlarımda öyle.
Onlar,kötü değildir kimseye.
Sineye çeker tüm acıları.
Elimden gelse,
Derim ki bulutlara;
Dökün yağmurlarınızı toprağa.
Hayat fışkırsın doğaya
Tabiat ana.
Sevgimi uğruna adadım.
Ömrümü sana.
Dert etme korkumu öldürüp
Gömdüm bağrıma.
Yıllar var ki hasretim,
Şiir defteri sayfamdam aktarımım
Ailem
Dedem dedemi görmüş, selam etmişler
Çocuklardan konuşup, kelam etmişler.
Everelim diye sözleşmişler.
Yerlerde sürünen onurumuz,
Birde yüreklerimizde
Hiç bitmeyen Umudumuz kaldı.
Yıkıldı insanlığın mihrabı ülkemde.
Ne mavinin koyusu kaldı
Ne kırmızını alı,
Ben mi?
Her gün çökmekte,üzülmekteyim.
Tutamla saç dökülmekte,
Sevdam,kavgam,,hasretim yüzünden,
Gelmedik kalmayan başımdan.
Sevdasını gönlüme,
Dünyama sığdıramadığım,
Kolay değil bu devirde,
İnsan olmak.
Umut dolu olmak hele.
Zora yakın sevdalım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!