Rüyamda gelmeyen meleğim sendin.
Vuslata ermeyen emelim sendin
Göğümde dönüşen kartallar gibi,
Bulunmaz alemde eşin menendin.
Bir kere bakıpta görürsün diye,
Birlikte yaşanacak yer toprağım.
Hemde uğruna ölünecek.
İnsanlarımda öyle.
Onlar,kötü değildir kimseye.
Sineye çeker tüm acıları.
Elimden gelse,
Derim ki bulutlara;
Dökün yağmurlarınızı toprağa.
Hayat fışkırsın doğaya
Tabiat ana.
Sevgimi uğruna adadım.
Ömrümü sana.
Dert etme korkumu öldürüp
Gömdüm bağrıma.
Yıllar var ki hasretim,
Gurbet,sıla,
El kapıları,vatan.
Koca ölçüleri içinde Dünyanın
Küçücük insan.
Şiir defteri sayfamdam aktarımım
Ailem
Dedem dedemi görmüş, selam etmişler
Çocuklardan konuşup, kelam etmişler.
Everelim diye sözleşmişler.
17.01.1975
Anadolu
Bir coşkun Yunus vardı
Sözünde seni andı
Yıllarca hep anlattı
Ben mi?
Her gün çökmekte,üzülmekteyim.
Tutamla saç dökülmekte,
Sevdam,kavgam,,hasretim yüzünden,
Gelmedik kalmayan başımdan.
Sevdasını gönlüme,
Dünyama sığdıramadığım,
Kolay değil bu devirde,
İnsan olmak.
Umut dolu olmak hele.
Zora yakın sevdalım.
Dert çektirme yeter
Belki çıkmam yarına
Al güzelim kalbine
Katlanırım ahına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!