sözün bittiği yerde kimse bişey söylemesin.
sözün düştüğü yerde, sözü bakışlar söylesin
yerlerde söz yetimdir, dilsizdir, öksüzdür artık
sözün bittiği yerde, düşen sözcükler neylesin?
umutsuzluğun kaygan zemininde
kendiliğinden dökülür,
varoluş uğruna,
duyguların yol bulma çabası.
oysa kimseyi görmemişti
hüznü ve coşkusu kendinde saklı
yıllardır gelmedin,
yıllardır yoksun
ben ruhumun tek...
gıdasından yoksun
çok sancı çektim,
sus_kuların ne çok şey söylüyor şair
hayata, şiire ve aşk'a dair
az_sın
öz_sün
söz_sün
Özlemin taşar, mutlaka görmeliyim dersin.
Bir öğle sonrası düştü yollara şairim
Niyeti, sana yakınlık mı, kahve mi dersin?
Benden gittin
Biliyorum artık
Anlamsız değil, bu susku.
Gideceğinden korkardım hep
Hazırlıklıydım belki de gidişine
ilk yazda açan ilk çiçeği koklamak gibi
bir gülü kitap arasında saklamak gibi
gidişin, solgun gün batımı kızıllığıysa,
gelişin, doğan güneşi karşılamak gibi
Bir yol ayrımındayız ikimiz
Çıkmaz sokaklarda
Kaybolmuşuz
Çıkarı yok
Çaresi yok
Umudun bittiği yer
......................................Şair Berrin Güneş'e....
Ey aşk!
sen nelere kadirsin....
hem unutulmaz mutlulukların,
hem de en büyük acıların,
Sigarasından anlaşılır garibin hali
Bir gün olsun yüzü gülse bari
İşini ne sen sor, ne o cevap versin
Fazla meşgul etme, bırak işine gitsin
Ekmek parası düşünür garip fukara
bir insan hic aski kaybetmez mi? sanki her siirinizde yeniden asik olmuss gibisiz,ve siirleri okudugumda gokkusagini gorur gibiyim her turlu duygunun tadi varr
bir insan hic aski kaybetmez mi? sanki her siirinizde yeniden asik olmuss gibisiz,ve siirleri okudugumda gokkusagini gorur gibiyim her turlu duygunun tadi varr