Metin Başol Şiirleri - Şair Metin Başol

Sensizken, ne büyülü İstanbul’um,
Ne de kendi halinde Ankara’yım
Ben, bisikletim, uzayan yollarım,
Ve senin hayalinle bahtiyarım.

25/08/2008 - Ankara

Böyle susma ne olur, susmaların delice
Koşarak gel, uykundan kalkıp bana her gece
Çözeyim en gizli arzularının dilini
Söyleyeyim sana, dize dize, hece hece_

tan kızılı bir selam yolluyorum ateş yüreğine
başka sevdalara açılırken yüreğin
gecenin koynunda suskunluğum çığlık olur
solgun bir gül öne eğer başını ötelerde

kilometreler anlamsızdır artık

Uç uğur böceğim, haydi sen de bulutlara
Tut elimden benim koşalım hep umutlara
Öyle sımsıkı sarılalım, tek yürek gibi
Yem olmayalım aman, çakallara kurtlara

damla damla yağ bana, dinmeyen bir yağmur ol
oluk oluk yol bul, ruhuma ak, ince ince
neşe dol, umut ol, bulut ol, sen hep mutlu ol
nasıl mutlu olurum, sen yürekten gülünce

şimdi gelsen keşke
gelebilsen
görebilsem seni azıcık
uzaklardan.
çok uzaklardan atan yüreğinin
sesi duyuluyor sanki.

Seni seninle yaşamak,
Seninle yaşlanmak istiyorum
Seni sensiz yaşamak,
Ağırıma gidiyor,
Mümkün olsa
Bizi yaşasak ikimiz

Dolaşıyorum dadaşlar şehrini
…………………sensiz diyar diyar
Artık eridi geldiğimde
………………..lapa lapa yağan kar
Yine de buz gibi kesiyor,
……………….. tenime değen acı soğuk

İnsanların arasındaki
kilometrelerin uzaklığı
ne kadar da küçük kalıyor
yüreklerinde oluşan
uzaklıkların yanında..
Oysa sıcacık bir “merhaba”yla

Şimdi solgun bir gül oldu koyu gri bulutların arkasında saklı kalmış duygular...

Şimdi olmaktan en çok korkulan yerde, sende oluş var..

Şimdi çiçeksiz bir zamanda sessizce yokoluş var.