Meryem Şahin Şiirleri - Şair Meryem Şahin

Sarı saçlı gül bebek
Elleri yumuk yumuk
Gözleri boncuk bebek
Kıskanır seni çiçek
Arılar ve uğurböcek
Al sana bir bebek

Divan şiiri tarzında yazan en başarılı kadın şairlerimizden biri Zübeyde Fitnat Hanım İstanbul'da doğmuş fakat doğum tarihi bilinmemektedir. 1723/24 tarihinde doğmuş olan kardeşi Mehmet Şerif'ten küçük olması itibariyle ondan sonra doğduğu kuvvetle muhtemeldir.Zübeyde Fitnat'ın çok uzun süre yaşadığını, III. Ahmed dönemini görüp Lale Devri'ni idrak ettiğini öne sürenler de vardır. Anne ve baba tarafından sülalesi o devirde tam beş şeyhülislam çıkaran bir ailedir. Babası I. Mahmut dönemi Şeyhülislamlarından Lehcetü'l-Lugat (Türkçe'den Arapça ve Farsçaya lugat) , musıkişinaslar tezkiresi yazarı ve divan sahibi olan Mehmed Esad Efendi'dir. Yüksek kültüre sahip bir ailenin içinde yetişmiş olması ve baba, dede, amca ve ağabeyinin de şair olmalarının etkisi ile küçük yaşlardan itibaren şiirle içiçe bir yaşam sürmüştür.
Kaynaklardaki bilgilere göre oldukça safdil, ilim ve irfandan yoksun bir zat olan III. Selim devrinin Rumeli Kazaskerlerinden Derviş Mehmet Efendi ile olan evliliği O'na mutluluk getirmemiştir.
Koca Ragıp Paşa ile hissi bir bağı olduğunu söyleyenler olsa da bu herhangi bir belgeye dayanmamaktadır. Fakat Koca Ragıp Paşa'nın şair ve alimlerle olan sohbet meclislerine katıldığı kaynaklarda yazılıdır. Fitnat Hanım'ın Ragıp Paşa ve şair Haşmet ile aralarında geçen bazı diyaloglar onun hazır cevap ve kıvrak zeka sahibi bir şahsiyet olduğunu göstermektedir.
Fitnat Hanım yaklaşan Kurban Bayramı için Bayezid camii önünde kurbanlık aramaktadır. Ve şair Haşmet ile karşılaşır.
Haşmet: Niçin geziyorsunuz burada?
Fitnat Hanım: Kurban alacağım.

Bir cemre düşerse toprağa
Donup ta yanmamak ayıp
Yeşil renk verirse yaprağa
Kızarıp ta almamak ayıp
Vurulursa arslanlar zincire
Açılıp ta kırmamak ayıp

İnanmak zor gibi
Bakarım da duruşuna, tavrına
Yüreğinde kaynayan pınar
Akıtıp altın tozlarını etrafına
Cömertçe dağıtır saçar
Tebessümlerine yükleyip neş’elerini

MAVİŞ'im
tutamadım gözyaşlarımı yine
damla olup süzüldüler yavaşça yere
ne oldu şimdi bana
hani ağlamayacağım demiştim
güçlü olacağım

object width='425' height='350'>

Ben Filistin!
Unutulmuş çocuğu Ortadoğu'nun
Bebeklerimi sallamadım
Çiçekleri hiç koparmadım ben anne

IV. y.y. kadın şairlerimizden olan Zeynep Hatun tarihte divan şairi olarak bilinen ilk kadın şairimizdir. Kendisi de bir şair olan Fatih Sultan Mehmet devrinde yaşamış olan şairin tanınmasına imkan sağlayan bir olgu da bu devirde yaşamış olmasıdır. Dönemin padişahı; şiiri bilen ve kültürel faaliyetlere büyük önem vererek ayrım yapmaksızın kalem ve sanat ehli kimseleri çevresinde toplayarak onlara iltifatta bulunan bir sanatsever idi. Zeynep Hatun'un doğum tarihi bilinmemektedir. Kastamonu veya Amasyalı olduğu hususunda görüş ayrılığı vardır. Asıl adı Zeynünnisa olan Zeynep Hatun kültürlü bir ortamda yetişmiş,Arapça ve Farsça dillerini öğrenmiş, musıki ile de ilgilenerek beste yapacak derecede bilgisahibi olmuştur. Şiirlerini daha çok erkeksi bir eda ile merdane ifadelerle yazmıştır. Çağdaşı Mihri Hatun ile karşılıklı atışmaları ve latife tarzında söyleşileri vardır. Babası bir Osmanlı Kadısı olan Zeynep Hatun; yine bir kadı olan İshak Efendi ile evlenmiştir. İshak Efendi onun şiir çalışmalarını anşlayışla karşılamıştır. Zeynep Hatun dönemin kadın sorunlarından biri olan kadının aşağılık konumundan sıyrılma konusunu işler fakat bunun kadınsı duygulardan arınarak bir erkeğe yakın duygular içinde mert, bilge bir kişi olmakla mümkün olabileceğini düşünür. Kadınsı duyguların kadını zayıf kıldığını, ruhsal eksiklik nedeni olduğunu savunur. Şiirlerinde açık ve sade bir dili tercih etmiştir. Eseri Fatih adına tertip edilmiş bir divandır. En meşhur beyti:
Senin hüsnün benim aşkım senin cevrin benim sabrım
Cihanda dem-be-dem artar tükenmez bî-nihâyettir,

Hayatının son döneminde şiiri bırakarak inzivaya çekildiği bilinen Zeynep Hatun 1563 yılında Amasya'da vefat etmiştir.

Bu gece, yer ile gök, herşey nura boyandı
Aşıklar meclisinde, hasret cana dayandı
Müjdesini duyanlar, canlı cansız uyandı
Uykuya dalanlar da, uyanıyor bu gece

Kullarına beratlar, sağ yanından verilir

Kırmızı gelincikler
Beyaz tarlaların içinde
Geçilmez
Tırmanılmaz sarp kayalar
Gah atlılar gah yaya
Sıralanmış geçit vermeyen yola

Ağlama, inleme
Bakma öyle mahzun, gözlerime
Sakın beni yaz deme
Yazamam kurbanlığını/ canavar ruhların ellerinde

Yazarsam kalemim bir çıra olur/ kağıtlar mazot denizi