Beni seversen
usul usul dökülür geceden yıldızlar
bir bahar sırnaşır eteklerime
çay içmeyi seven komşular selamlaşır balkonlarda
uykusundan ekmek kokusuyla uyanır çocuklar
Belkide
bazı insanların yüzünün bir tek mevsimi var
benim yüzüm hep kış mesela
senin yüzünde upuzun yaz geceleri var...
Gemiler kalkar içimden akşamüstleri
uzak limanlara doğru başıboş kaygılı
ve her akşamüstü seni özlemekle anlam kazanır
pencere kenarları...
İçimden hangi taşı kaldırsam altında hüzün
bir kuş yeniden hatırlatabilir mi unutulmuş bir göğü
kucağında yıldızlar taşıyan bir çocuktum o zamanlar
henüz bilmiyordum
okyanus diplerindeki suyun bile vurulduğunu
yüzüne benzeyen bir yeryüzü bıraktın giderken
yer ve gök arasında
ikimizin ezildiği
zamanın sıradanlığına anlam vermeye çalışırken ben
Sorarlarsa bir gün yaşamı senden
çocukken dallarına astığımız salıncak ipiyle
masumiyetimizi kaybettiğimiz de kendimizi asmak istediğimiz
ağaç de...
Kolaydır bir aşktan çekip gitmek
kapı aralığına sıkışan paçalarını
sonra farkeder insan
şiirlerin şarkıların yapmaz hesabını
Topyekün yüzümüz güneşe dönüktü
gökkuşağının altından geçerdi çocuklar
gözlerimiz de aydınlık sabahların çiğ zerreleri
ağaç gövdelerine kazınmış isimler eşliğin de
Yokluğa düşürülmüş bir hasretin öyküsüyüz belkide her birimiz
içinden ağlayan bir gecenin kayıp türküsü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!