Ah Troya..
Bu gece çirkin bir şarkı söyle bana,
Kadehlerimiz ruhlarımızdan hiç eksik olmasın.
Muhtaç olduğum duyguları esirgeme!
Soyun, zaferlerimiz şerefine..
Hani gece ya,
Huzuru arıyoruz altıncı caddeden düşerken..
Suretler kayboluyor her adımımızda. Sessizliğe kavuştuğumuz zamanlar, huzur artık daha uzak..
Gürültüler arasında, orospu kahkahası ile selamlıyordu çıplak gökyüzünü..
Şehvetle döktüğü her kelimeyi, bir piç gibi tükürüyordu düşerek gittiğim yollara.
Raks ederken ruhu, üçüncü sınıf suretini arıyordum.
Tanrının sırtından inen her ter damlasıydı gözyaşlarım, koca şehrin nefes aralığında..
Tüm imgelerim gün ağardığında kaybolurken, berbat şiirlerimi düşlüyorum..
Gecelerle birlikte anımsanan duvarlara yazıldı bedenin..
Uzanıp öpüyor Troyanın geçmişi benliğimi..
Varlığımız şimdiye kadar doğmuş en kutsal amaçtı belki de,
Herkes kadar mutlu olabilirdik küfürlerimizle.
Azaldığımla kaldım hep.
Düşlerim mi beni, ben mi düşlerimi beceriyordum bilemedim..
Sebat etmek lazımdı belkide,
Kanattığımız inançlar için tek bir kadeh..
Aşk kokmuyor artık eskisi kadar dudakların,
Zorlanıyorum, lanet olsun ilgilenmiyorum!
Haddini aşa aşa giderken benliğimiz, bir kağıdın sonra paragrafına sığmayacak kadar yabancıymışım meğer..
Dedim ya: Aşina değil, önceki hayatın acısının yansımasıdır bunlar hep..
Şimdi hüzünlü kal diyorum sana, şimdi sen tut elimi..
Seni mutsuz görmek ne güzel kadın! Sana mutsuzluk yakışıyor kadın!
Çünkü; mutsuzluk yazılmaya değer..
Gece böylece baksın diyorum karşıdan bize.
Melodim olsun bu sokaklar, ıslığı sana ait.
Dolandıkça her köşe bucakta suretine duyduğum özlemle gecene doğayım.
Acı düşsün peşimize, hayatlarımız bulansın.
Küfürlerimiz düşsün yere, ibadetim olsun bedenin.
Sonra git gide güne ağaralım, kendi hayatlarımızı oynamaya devam edelim sevgili.
Gitmek istiyorsan git,
ama sakın emanet bırakma arkanda..
Kalmak istiyorsan kal,
ama sakın emanet gibi kalma yanımda..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!