Meral Demir Şiirleri - Şair Meral Demir

İlhamın hamındaki kor çekirdek,
doymaz bir iştahla dizelere
sığdırmaya yelteniyorsa
yazılmak için var olduğuna inandığı
gür kirpikli, iri siyah yaşamı,

Ben bir insan oğluydum
hisleri,düşünceleri,sevinçleri olan...
Ben bir insan oğluydum
üzüntüleri, hüznü, acıyı duyan...
Ben bir insan oğluydum
değme umutlara yan gözle bakan...

yalnızlığın içinde tutturulmuş bir ıslıkla

akmaktayken gözüne perde inmiş yaşam,

seni, ne sen umursarsın

Bin birinci gece sonrası
gözlerimin önüne
masallarına ipotekli kahramanların
seyircisiz, resmi geçidi gelir...

Sen hangilerinin kuytularında

Fukara sofrasında dört kaşık buluşmuştu
Uzun süreden beri aş görmemiş bomboştu

“Ne tesadüf burada acep ne yapacağız
Hiçbir şeyi tatmadan öylece duracağız! ...'

Nadasa bırakılmış kahve telvelerine ekilir
bir türlü yeşermeyen
serseri başına buyruk tohumlar...

Ne ilktir bu, ne son
katma değeri hesaplanmadan

Hayalinle sulamışım hasretini
Öylesine büyümüş ki sevgimiz
Derken arpa boyları bücür kalmış yanında...
Gördün mü hiç sevgi filizinin göğü delenini?
İşte o tohum bizim sevgimizle ektiğimiz...

Faili meçhul
...................inatlara
..................................bindiririz günleri


Yarı aralık

Farketmeye başladın mı saçındaki akları,
Şöyle bir karıştırırsın belki biraz onları.
Pek de umursamazsın, arasıra çalınır gözüne.
O beyaz tellerdir, başının davetsiz dostları.

Görmeye başladın mı saçındaki akları

Gönüller zemini
Oldukça çorak
Çatlak ve kurak...

Gökyüzü ağlarken;
Bereket umarak