Meral Çakır Şiirleri - Şair Meral Çakır

Bilmem ki!
Yaşamam mı?
Ölmem mi gerek?
Çok koyu bir kederdeyim
Ağlamam mı?
Gülmem mi gerek?

Kendi halinde,
Bir garip kulum.
Bu mevsim;
Zamansız açtı gülüm.
Solmasın diyedir,
Çektiğim zulüm.

Bunca çektiğim çile, yetmezmiş gibi,
Bir sen eksiktin kader, bir sen eksiktin.
Yıllara olan borcum, bitmezmiş gibi,
Bir sen eksiktin kader, bir sen eksiktin.

Ben çağırmadım seni, nereden çıktın?

Doğdun birkere çocuk!
Mecbur büyüyeceksin.
Hadi büyü bakalım
Bak neler göreceksin?

Atlattın bebekliği,

Mehtapta tutuldum, ben bu illete.
Yönümü yitirdim, sorar dururum.
Nasıl anlatayım bunu, millete.
Sözümü yitirdim, arar dururum.

Bu yaşta mı? Demezler mi insana,

Seni unutmak mı, aklından çıkar.
Böyle sevilince, söyle kim bıkar?
Sımsıkı sarılsak, bizi kim yıkar.
Öyle bir gel ki sen, yıllar utansın.

Gülşende kuruyan, güller uyansın.

Güneş doğmuyor artık, yıldızlar pusmuş.
Gülistan da ötüşen, bülbüller susmuş.
Bağım bahçem hep talan, güller kurumuş.
Gözüm değil ağlayan, özüm ağlıyor.

Delleniyor bu yürek, akıl oynuyor.

Herkesin içinde bir sen var!
Şarkılar da söylenen
Şiirler de yazılan.

Benim ise sessiz sensizliğim.
Dört duvar ezberi

Ola’ ki aklına düşersem bir gün,
Umarım, benimde haberim olur.
Sevda ateşinin düştüğü o gün,
Umarım, benimde haberim olur.

Yüreğime ektiğin tohum
birgün yeşerir diye,
gözlerim hergün
yaş olur diye,
kollarım sensiz
boş kalır diye,