Azgın dalgalara dayanıyorsa eğer
Mendireğin şu taşları;
Senin hatırınadır sevgili
Bunu adın gibi bil.
Çünkü; her gün her saatte
Bekliyorum seni bu yerde.
Beklemekten yılmam ben
Dağlar yıkılmadıkça
Güneş soğumadıkça
Varım, vazgeçmem, buradayım
Mendireğin şu taşlarında...
Dalgalara göğüs geriyorsa eğer
Mendireğin şu taşları;
Sana olan vefamdandır sevgili
Bunu aklından çıkarma.
Engin ufuktan güneşle birlikte
Bir gemi çıkıp gelse sessizce
Atsa demirini limanın az ötesine.
Bir martı havalanıp da çığlıklarla
Uçup uçup konsa denize
Senden anılar dökse sulara
Özlem darbeleriyle titretse mavilikleri
Çiçekler açtırırım inan ki
Mendireğin şu taşlarında...
Sırılsıklam ıslansam da
Donsam, sarsılsam da fırtınalarda
Kavrulsam yaz güneşinin ateşinde, yansam da
Sen bana gelmeden önce
Koparamaz beni hiçbir şey, hiçbir kimse
Mendireğin şu taşlarında...
Kayıt Tarihi : 25.3.2024 13:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerimin çoğunda imge ve sözcüklerle bir deniz manzarası çizmeye çalışırım. Beklemek; bekliyorsan hala umut vardır düşüncesiyle umudun hep var olduğunu, kavuşmak ise hayal ettiğimiz mutluluğa ulaşmayı anlatmak istedim her zaman şiirlerimde. Hüzün; olmazsa olmazı zaten, sevgi ise şiirlerimin baş tacı...
Koparamaz beni hiçbir şey, hiçbir kimse
Mendireğin şu taşlarında...
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.
Kutlarım Üstadım;
Değerli kaleminizden nice şiirlerinize,
Sağlıcakla şen ve esen kalınız,
Selam ve saygı ile.
Beklemek umut, kavuşmak hayal olsa bile muhtemel; hüzün, zahmet misali elde edilecek rahmet; sevgi gönül feryadı, azabı, cevheri, gönlün işlemeli tacı.
Meyveli bir ağacın altına vardığımızda illaki en üst dallardaki meyvelerine gözümüzü dikeriz. Hep zor olana erişmeyi hedefleriz.
Hemen burnumuzun ucunda bize göz kırpan belki de en kıymetlisini, en olgununu görmek aklımıza bile gelmez. Belki de en çok güneşten nasiplenen, daha çabuk olgunlaşan ve tatlanan odur. Ancak ne hikmetse gözümüz hep yukarılarda olur.
Zahmet çekmeden yemek olmaz misali, uzanacağız, almaya çalışacağız, tırmanacağız, yorulacağız, elimizi kolumuzu kanatacağız ki aldığımızın da, yediğimizin de kıymeti olsun.
Zoru seçmek, zor olana erişmek…
Bunun için kendimizi mendirekte taş yerine koyar, acımasız dalgaların kamçıdan farksız çarpmalarına göğsümüzü gererek karşı dururuz.
Yaşatılan sevgi, unutulmayan sevgili için…
O yer!..
Aşkın başladığı yer. Sevginin kök saldığı yer. Mendirek taşlarına kelam ile işlenmiş muhabbetin ilk nakışları…
Söz verilmişliğin değiştirilemez yalın ve özgün hali.
Dünya batmış, bana ne dercesine.
Bir umut gemisi gelip limana çapasını atsa, bir martı geçmişten getirdiği hatıraları çığlık çığlığa kulaklarıma salsa, özlem dokunuşları mavi denizin sularını titretse… Senin için mendireğin taşlarında çiçekler açtırırım.
Yağmurlarda erisem, güneşlerde kavrulsam, depremlerde yerle yeksan olsam, afetlerle per perişan olsam da hiç kimse, hiçbir şey, seni beklemekten beni alıkoyamaz.
Mendirekte taş benim.
Mendirek taşlarında bekleyenim.
Değerli İbrahim Bey yine hassas, yine sevgi dolu, yine umutlu, yine aynı heyecanla aşkı yaşayan yüreğin sahibi.
Kutluyorum değerli İbrahim Beyi.
Sevgi, saygı ve selamlarımla…
Hikmet Çiftçi
7 Mayıs 2024
Evet "beklemek" bi' parça'umut taşır. "Ya gelirse" diyerek...
Bizler sevgiyi böyle anladık..."Senden gelen her şey kabulümdür" diyerek... Sevgiye hiçbir zaman şart koşmadık.
Hüzün... nahif bir hüzün hep yakışır şiire...O hüzün olmadan şiir de düşmüyor kaleme...
Kutladım içtenlikle...Bir iyot kokusu, bir dalga sesi düştü günümüze. Pastoral bir tablo gibiydi şiir. Kalemin hep yazsın kardeşim. Emeğine sağlık.
Selamlar.
TÜM YORUMLAR (16)