Kimi yoksun kalır sevgiden,
Kimi sevgiden yok olurken.
Kimi çekip gider bir şehirden,
Kimi kendi şehrinde kaybolurken.
Sen olmasan yazmazdım.
Şiiri daha çok sevdiğimi fark ettim böyle.
Sensizlik değil, şiirsizlik korkutuyor artık.
Sadece bu yüzden iyi ki varsın desem
Dizelere girmiş sayarsın kendini
Ama ne önemi olur?
Uyanmak istemediğim rüyalar oldu.
Uyanıp unuttuğum da.
Tam hatırlamıyorum ama bir tanesi
Bembeyaz bir şeydi.
Dünya'nın en güzel şeyiydi.
Bir gün insanı güneşe soracaklar.
Bir gün dünyaya...
Sonra suya soracaklar.
Bana düşmez diyecek!
Bir gün yağmura soracaklar.
Ol gönlüme merhem ki; yara olsun özlemin,
Bir aşığa sıla olsa, maşuk sormaz gözlerin.
Ol gönlüme hasret ki; kalpte bulayım seni,
Fazıl'ın şiirinde, yokluğunda seni...
Sanma ki gören olmaz, şu acısını ruhumun...
Gözlerimin seyirmesinden bu satırlar
Küçük çırpınışlara meylinden...
Bir nefes ardındaki sözlerin
Dille tedavülünden...
Suya yazılan yazılar kadar
Faraza boğulmaktan...
Temayüle maruz bir kız
Masumiyeti kadar güzel olabilir.
Ama öyle biri aslında olmayabilir.
Hem gerçekte hem rüyanda, ayrı ayrı
Hayal olabilir.
O biri senin için 'o' bile olmayabilir.
Ben yazıyorum ama
Sensin satırlardaki
Ve sana ait bir hayli...
Altına kimin adını yazmalı,
Bilmiyorum şimdi.
Aşk dediğin vücut gibi.
En çok tek kişilik.
Bendeki bu yalnızlık
Sen gelene kadar.
Kalp dediğin hep atıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!