Gözlerinde hüzün vardı, neden?
Dokunsam ağlayacak gibi bakıyordun,
Kalbim gövdeme ağır geliyor dedin, nasıl?
Anlamakta zorlanıyorum,
Kimden miras bu hâlin?
Gözlerini bende bırak giderken,
Ne olursun!
Yıldızsız gecelerde, tek tesellim olur.
Fersiz gözlerime yol gösterir hem!
Ne var gözlerinde senin?
Bu sayfayı açacaksın vakti gelince,
Senin için yazdığım bu şiiri göreceksin,
Yüreğini titretecek ilk mısrası...
Belki hüzünleneceksin,
Anlam veremeyeceksin yüreğindeki boşluğa!
İlerleyeceksin sonra,
güneş terketti bizi,
içimizdeki karanlıkla,
boğuşup duruyoruz!
meltem unuttu bizi,
sonsuz bir hortumda,
hadi gel!
içimdeki bu sıkıntıyı al,
hadi gel, gel ne olursun!
boynu bükük koyma beni,
razı olmadığını söyle bu hâlime! ..
ya da hiçbir şey söyleme,
her adımda biraz daha yaklaşsam sana,
çıktığım tüm yolculuklar sana varsa,
susuzluğumu dindirsem senin kıyında,
ama yok! sen hiç anlamadın sinemdeki sevdayı,
nerden bileceksin çektiğim cefayı?
Bu ezbere bildiğim hasret benim,
Bu dört yanını milim milim.
Kin dolu gözleri yok olacak bir gün elbet
Tahammülsüz insanlarının memleketimin!
Bir özgürlük var elbet benim de bildiğim,
Bir insanı sevmek nedir bilmeyenler,
Göremezler ne kadar baksalar da!
Bir çiçeği okşamayan eller,
En sert kayadan bile soğukturlar!
Biliyorum, şiirlerimin hiçbir zaman,
Bilmeyeceksin adresini!
Ne de aklıma düştüğün zaman,
Gözlerimin nemlendiğini!
Biliyorum, hiçbir mânâsı yok sözlerinin,
ayrılığa alıştırdım kendimi ilk günden,
bir gün nasılsa bitecekti, belliydi
o gün geldiğinde yıkılmamak için
terk edilmeye alıştırdım kendimi ilk günden
zaman geçiyor tüm gizemiyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!