Melek Kılıç Şiirleri - Şair Melek Kılıç

konuşacak bir şey bulamayınca
açtı resim albümünü
ailesi,
birkaç arkadaş görüntüsü,

gece yarısı
hangi gündeyiz
biliyorum
dün ile yarın arasında
bir düş can çekişiyor mantığımda
sabaha daha var…

Çok azar işitmişimdir annemden.
Salyangozları toplayıp eve getirişimden.

Arkalarında bıraktığı iz
Çocukluğumun ütopyasıydı.
Ölümsüzlük arzusu

gökkuşağını başında taşıyan yeryüzüm
toprağı gökyüzüne dönüştüren yamacım
başkasının düzlüğü boş ve çorak
senin yamaçların yeşilin bin tonuyla bezenmiş
senin bahtsızlığın ayağı yorulmuş olanın
göze alamadığı korkak gözün körleşmesi

Seni sevene kadar bendesin
Bendeki kadar tam değilsin artık.
Tüm eksikliklerini tamamladım
Mükemmele yakın bir şeysin bende
.
Davetsiz bir misafir değilsin

Sera insanıyız biz
Fırtınada dökülmedi yapraklarımız
Yenilenemedik
Güneşte kavrulmadık

Serserinin korktuğu, hayat değildi
Korkacağı şey
Hayat diye verilmişti
Bu yüzden kabadayı gibi gezerdi

...

sessiz sedasız gitmeyiz hiç bir yerden
sesimiz sedamız kalmadığı için gideriz

....

Şimdiki zaman kayıp
An' ların dışına çıkmış her şey
Gelecek geçmişin belleğinde
İzini kaybetmiş çoktan
El yordamıyla ararken
Gözünün ucunda kaybolmuş gitmiş

Neye inanıp
Neye inanmadığımı
Sonunda öğreneceğim

Bencilliğim mi
Vicdanım mı