Melek Kılıç Şiirleri - Şair Melek Kılıç

Gündüzün boşluğuydu geceleri uzatan

‘‘Gece uyuyamıyorum’’ dedi adam
Uykusuz dökülen bakışlarıyla ciddi bir sohbetin ortasında
Gülünmeyecek nedenlere gülüyordu.
Ciddiyetin altındaki sahtekârlığı seziyor,

ve suskunluğunu bozdu.
sadece kendi sessizliğinde mırıldandı

Yaşadığım yerde
Tanrı ve insanlar vardı
Paylaşılmıştı
Mutluluk, insanın
Acı, tanrının işiydi

sözleri yıkanmış
temiz ve sakindi
hüzünleri de
mutlulukları gibi
ne kızgın
ne de kırgındı

yaşama isteği bazen gelir aklına
işte o zaman vurulur yeniden tanıdık bir manzaraya
renk olmak ister çizgiler arasında
karakalemdir oysa
çizebildiği tüm hüneri

yaşama isteği bazen gelir aklına
işte o zaman vurulur yeniden tanıdık bir manzaraya
renk olmak ister çizgiler arasında
karakalemdir oysa
çizebildiği tüm hüneri

Yaşamak,
Sarhoş kafayla adam etmekti hayatı.
Anlamak,

Yaşamı yaşayanlardan öğren
Denizi seyrederken büyülenen adamdan
yaşadıklarını, gülümseyerek anlatandan

yaşanacak olanı yaşanmamış olanla sınamak,
binlerce olasılıktan tek bildiğine takılıp kalmak,
yeni bir şey doğurabilir mi!
tek bir anlamla her şeyi anlamsızlaştırırken insan

Yaşayanın gözünden çalmıyordu,
Ekliyordu,
Tamamlıyordu.
Hep yeni biriydi,
Gördüğünü eskitmezdi.