Melek Dönmez Şiirleri - Şair Melek Dönmez

Uzaklara dalmış yine gözlerin,
Özleminle dolu dilde sözlerin,
İçinde hep ateş sönmez közlerin,
Yad elleri yol mu yaptın Meleğim ? -Neşe
-
Canlarım uzakta gözlerim yolda,

Boşalmıştı bir bir.
Soğuktu odalar,
Ne koşuşturan çocuk sesleri,
Ne kafeste ötüşen muhabbet kuşları.
Sadece
Rüzgarın ıslık sesleri duyuluyordu,

Saklama benden,
Gülüşünü.
Saklama benden,
Gidişini.
Kalbimi sana vermişken,
Tekrar;

Kim bilecek benim yürek sızımı,
Inişlerimi,
çıkışlarımı,
Yürek yangınlarımı.

İstanbul, Viyana, Hannover derken,
Yollarını mesken, tutmuşsun sanki,
Canından canların, öpüp koklarken,
Bu Dünya dar değil, sonsuz inan ki. -Neşe
*
Kuş olup uçardım kanadım olsa,

Yağmur bulutları kara mı olur,
Dertler çoğaldıkça yara mı olur,
Aşkla başı dönen sara mı olur,
Defterinden beni silsen ne olur.
*
Yıllarımı yedin şaşırdı kastım,

Memleketten çıktım, yıllar karıştı,
Gide gele baktım, yollar karıştı,
Dostlarımı buldum, kollar sarıştı,
Muhabbet bol olsun, küslük olmasın.

Aşıkım diyerek çıkmışın yola,
Almışsın heybeni takmışın kola,
Belli değil nerde verdiğin mola,
Yürek dayanır mı koşup durmana.

Zalım gurbet yine kapımı çaldı,
Çareler tükendi bilemez oldum.
Sevdiğim herkesi yanımdan aldı,
Kayboldu allarım, karayı buldum.
*
Eyvah dedim eyvah bana bakmayın,