Melaike Hüseyin Şiirleri - Şair Melaike ...

Çetin yazgıdır bu, kimileri sevmek,
Sen aksine, bir dosdoğru güzelsin.
Güzelliğindeki şu sırrını çözmek,
Hayat manasına ermekle eşdeğerse.

Bahar vakti türlü hışırtılar,

Lal değildim, ben sadece sustum...
Yıllar önce susmak bir meziyetti,
Şimdi artık süküt bana külfettir.
Ben susmayacak kadar çok duydum!

Kör değildim, ben her şeyi gördüm...

Kutsal mabet kapısında
Avuç açmıştı sadakasına.
Cılız, can çekişen bahtsız sefil,
Aç ve susuz... ve ıstırabında.

Dilendiği bir tek lokma ekmek,

Karar verememek, her an bocalamaktır.
Soluklarım daralıyor bu şehirde.
Ne dersen de, belki de bu “kaçmaktır”.
Kaçış bir arayıştır belki de...

Yıllar bu gençliğimi kovalarken,

Denizaltımızın kara başgönderi üzerinde,
Çoban Yıldızı doğmakta. Garip yıldız.
Kadın sevgisinden mahrum kalmış biz erkekler,
Bu yıldızı, tıpkı bir dişi gibi bekleriz.

O tıpkı Sen, gittikçe geç doğar,

Duyar mısın beni ey en bahtsız, yalnız asker!
Yetmiş yıldır, yıldan yıla meçhul, sen bir kayıpsın.
Yok mezarın, yok bir taşın, her yer,
Sen her yerde Hazar ile Berlin arasında yitiksin.

Meçhul asker olmak, kötü bir teselli,

Bir yiğide sordular: Hani vatanın?
Göz attı etrafına, düşündü sessizce:
Vatan dediğim yerde kalmadı hatırım,
Kovdular kırk köyden! dedi çaresizce.

Bir yiğide sordular: Hani kılıcın?

Sen bir kadın, sen kitaplar arasında kitapsın.
Rulolanmış, mühürlenmiş fermansın.
Satırların duman ve söz taşar.
Yazıtların her deminde çılgınlık var.

Sen bir kadın, sen bir cadı meyisin!

Şık ve kasvet dolu otel koridoru.
Cila, kadife, sırma, kristal avizeler.

Bu şatafat ne senin ne benim
Ne ayak seslerimin.

Umut sana göre rüya olsa,
Yalan sana göre gerçekse,
İnanma sen övgü ve boş iknalara,
Fakat inan, inan benim aşkım gerçektir!

Böylesine aşka nasıl da inanmaz,