Melaike Hüseyin Şiirleri - Şair Melaike ...

Dermansızken hasret kapısında
Yalnızlığı benimsedim kefen misali
Ve bana kefeni giydiren o hayali,
Sürdüm gözden ırak, ıssız diyarlara.

Ademoğlu gerçeğinden içtim kana kana.

Herkesin müşteri olduğu,
Hep lateks astarlı, şu dünya.
Kokuşmuş bayağılıklarla,
Özgürlük barkotludur güya.

Üşüyoruz, bağrımız açıkken.

Helak oldu şair! Haysiyet esiriydi.
İftiraya kurban gitti.
Göğsünde bir kurşun, intikam arzusuyla,
Mağrur başı eğik şimdi! ...
Şair ruhu kaldıramadı,
Aciz itham ayıbını.

Akıp geçer sessiz zaman,
Seyrede dur ömrü, poyraz, yel...
Çıkarcı yalan, bir zulüm hüsran.
Acı, hasret, yılmayan ecel.

Anlarsın, dün dost bildiğin,

Bekle beni, döneceğim,
Hakikaten bekle.
Bekle sarı yağmurlar
Hep hüzün getirse de.
Bekle beni kar fırtınalarında.
Bekle beni sıcak havalarda.

1
Affet! Bir daha görüşmeyiz,
Tokalaşmayız hiç bundan böyle.
Affet! Gönlün bir kuş kadar özgür...
Lakin bulamaz o saadeti yine.
Bilirim, bin bir ıstırapla,

Gözüyaşlı dilberi,
Teselli etme.
Sözün olmaz faydası
Ecel bir kurşun ise.

Selvi boylu yarisi,

Savrulan at yelesinde,
Bulutlu yaz göklerinde,
Dörtnala koşan kaderde
Bir sevda beni buldu...

Ummadan çıkmıştık yola.

Üşüşmüş kaygılar başıma,
Bir adım önümde yürüyorlar.
Dürtüyor, çekiyor, itiyorlar,
Ak ipek düşürüp saçıma.

Bir deli saçması korkular,

Mezar taşı soğukluğu, kesin, keskin hatlar.
Bu dikdörtgen kimin ruhu? Ona mı ağıtlar?

Bitmiş hayatın son anı, son notası saklı,
İfadesiz tarihlerde, duymazsın çığlığı.