Melaike Hüseyin Şiirleri - Şair Melaike ...

Sessizliğe aldanıp unuttum sanma.
Hasret bir destan yazar sabrın yanında.
Sevdalar yel olsa suçlu arama,
Her derde deva miskin zamandır.

Ben gitsem anılara sarılıp göz yaşı dökme.

Mektubumu buruşturup atma canım,
Sonuna kadar oku dostum, mektubumu.
Sıkıldım bu durumdan, hep sıradan,
Hep yabancı olmuşum senin yoluna çıkan.

Böyle bakma, öfkeli kaşlarını çatıp.

Sessiz bir asalet görkemini,
Sezersin Petersburg havasında,
Dizilmiş saraylar kafilesi,
Neva boyunca yol peşi sıra.

Nedense hüzünlüdür rüzgarın,

V

On yedi aydır feryat ediyor,
Seni eve çağırıyorum.
Celladının ayaklarına da kapandım,
Sen hem oğlum hem de felaketimsin.

Bizler ki ayak altında vatan toprağı hissetmeden yaşıyor,
Ve kendi sesimizi on adım öteden duyamıyor,
Ya da kısık sesli yarım yamalak lafın peşinde,
Yakılır ağıtlar Kremlin dağlısının gölgesinde.

Şişman parmakları, tıpkı solucanlar kadar itici.

Bir sevda uğruna
Yıkılır tabular, düşünmeden...

Bir özlem uğruna
Mesafe kateder, aldırmazsın...

Açın şu zindanımı,
Verin gün ışığını,
Kara gözlü dilberi,
Kara yeleli atı.
Bir kere nasip olsa
At binmek gök ovada.

Bakü tepeleri rüzgarla boğuşur,
Kıpır kıpırdır herşey gün başlarken.
Fırtınalı ihtiraslar biçim bulur,
Musikisi ve şiiri doğarken.

Bin bir masal saklar mimarisi.

İnkar sözlerini bilmez,
Düşünceli bakışları yere dikerek,
İşkence yoluna Tanrı mabetine gider gibi giderek,
Çıplakken utancı unutmuştun.

Değişmez bir hüzünle dopdoluyken,

Hakani, ışığın, bin yıllık sözün,
Diriltti bu kulu, anlattı özü.
Şirvandan bir lütuf, külliye tozun
Esti başucumda. Dilimin mührünü çözdü.

Kim yıldı seni böyle, sordular herkes...