Bilmiyorsun.
Bir habersin her bir şeyden.
Duymadınsa duy!
Ağacın vardı ya!
Bir gafile alındı belli ki?
Önce yapraklarını nefessiz bıraktı
Ne adam anladı o kadını.
Ne de kadın o adamı...
Ama kimselerin bilemeyeceği kadar
Tutkundular.
Oysa:
Ne kadın çok güzeldi
Yoksun diye buralarda,
Yaşam durdu sanma
Bildiğin gibi işte!
Her bir şiirde
Serçe kuşları yine sevişir arsızca
Dallar yapraklanır
N.Ç,
Şimdi yirmi ikisinde
Dün ve önceki günler
On üçünde idi...
Annesi ona N.Ç diye çağırmazdı
Yani onun bir adı vardı...
Kırlangıç taşınma telaşında
Dalında son nefesinde bir yaprak.
Gökte ürkek bir güvercin.
Uzaklarda bir yerlerde,
Doğum sancısında güneş...
Dillerinde umutları,
Kadın.
Boşlukta gibiydi.
Hani dokunsalar düşüverecekmişçesine,
Hani tutsalar sarılıverecekmişçesine,
Öyleydi işte!
Öyle de oldu sarılıverdi...
Zaman sabaha yakın
Mecburiyetten tost ekmeğim düşük ısıda
Demlik kısık alevde.
İlk dem çayımı yudumlarken
Senli bir şiirim daha düştü işte sayfaya...
Güneş doğum sancısı çeker
Tan ağarır
Güne bakanlar yüzünü güneşe döner
Şehir uyanır
Kepenkler açılır
Gececiler uykuya dalar
Ne olur..!
Çok fazla üzülüp ağlama
Olacağı varmış
Olmuş işte de geç git...
Hem sonra ne önemi varki artık
Ne olmuş?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!