Mehmet Tevfik Temiztürk Şiirleri - Şair ...

Küçük bir mahallede, iki buçuk katlı ev,
Ev şahsımın değildir, çünkü yüreğimiz dev…

Bunu niçin diyorum, dev olduğumdan değil,
Zaten zerre gibiyim, sen şahsımı bir hiç bil…

Haksız adı üstünde, hakkı olmayan demek,
Öldürmek soykırımdır, Rab ki affetmeyecek…

Barındırmak, doyurmak ve beslemek gerekir,
Yapılan her işkence, merhameti eksiltir…

Hayvanları katleden nedense yargılanmaz,
Katil ruhlu insanlar, toplumda yadırganmaz.

Boğuşturma yoluyla, it iti ısırmıştır,
Kulun aldatmasıyla, itler kandırılmıştır.

Can ve mal kaybın en az düzeye insin,
Koruyucu önlemin kazayı engellesin…

Afetler hiç olmasın görme üzüntüsünü,
Canın malın korunsun sivil savunma günü...

Şahsımın günahı çok,
ALLÂH (c. c.) hesap soracak…
Kabrinde kulunu,
Sorgu, sual yoracak…

Münkir ve Nekir ile

Bir çantacı yanından, geçerken etkilendim,
Çanta alasım geldi, derhal içeri girdim…

Pek ihtiyacım da yok fakat almak istedim,
Çantacı ikna etti, almaya karar verdim…

Hoşlanmadığım hâlde, niçin şaka yaparlar?
Tavırlarım ciddidir, şahsımı anlamazlar…

Oysa yaşım çok arttı, belli risklerim de var,
Hep eşek şakaları, niçin yakıştırırlar?

Yarattığı sonsuzda,
1’le o, bilinecek,
1 tevhidin sırrıdır!
1’i bilsen yetecek...

İkilik yalnızca şirk,

Dünya'ya niçin geldik, bu dünya ne için var?
Peygamber ısrar eder, ALLÂH(c. c.) birdir, ALLÂH(c. c.) var!

İrade sahibiyiz, ilim sınırımız sonsuz!
Başıboş olmuş olsak, tat alınamaz onsuz!

Hayvan zannedilmişler yine gönderilmişler,
Barınaklar içinde yer edindirilmişler…

Hani merhametimiz nerede vicdanımız?
Toplu katledilmişler bir yanlışlık yapmışız…