Mehmet Tevfik Temiztürk 2 Şiirleri - Şai ...

Araçtan indiğimde lokantaya gideriz,
Rafet Bey hoş geldin der kendimize geliriz…

Çay dahi söylenir ki toplanır tüm gücümüz,
Doyar doymaz kalkarız kırk dakika yürürüz…

Mahalleye geliriz bir araçtan inerek,
Az daha yol yürürüz ezanı dinleyerek…

Küçük çocuklar vardır hocamız, diyecekler,
Bozuk param var ise bizden isteyecekler…

Ev, dinlenme yerim aynı anda da yorulma,
Hem temizlenme yeri hem de bir tür arınma…

Gün içinde çoğu kez sürekli kahvaltıyla,
Ekran karşısında da bol bol içilen çayla…

Toplum gelişmekte iyi düşüncelerle,
Yanlışsa engel sunup durum düzeltmelerle…

Sabır da gerekecek bilinç geliştirmede,
Rehberlik fikrimizle örnek teşkil etmede…

Mecburiyet gereği biz boş mu durmaktayız;
Erken kalktığımızdan mı çok yorulmaktayız?

Yoksa ilkel şeyler mi zamanımı almakta?
Ummadık her alanda sıkıntı yaşatmakta…

Yol yürüdüğümüzden sürekli yorgunumdur,
Toplumla iç içe sıkıntılarım çoktur…

Elimde ağır çanta omuzuma asılı,
Araç hattına koşarım soluksuz adımlı…

Keyfiyet gereğiyle biliriz almıyorlar,
Şahsım için yapılan bunlar keyfi tavırlar…

Vatandaş da bilmekte alınmadığımızı,
Hiç ses etmemekteler yalnız kalışımızı…

Eski hattımdan dahi ümidimi kesmişim,
İleriye yürümeli farklı yol geliştirmişim…

On beş yıl evveliydi kapımızın önünden,
Dolmuşlara binerdim tercih ettiğimden…

Bir kıskançlık doğmuştu almamaları için,
Fırsat bulduklarında duymuşlardı nefret kin…

Süleyman, demişti hocam seni almayacaklar,
Tek tük binmiş de olsak bir fırsat kolladılar…

Yürümeyi düşündük otobüs olmayınca,
İstisna haricinde dolmuşlar almayınca…

Diğer yolu keşfettik dolmuşları bulunan,
Az uzak dahi olsa işimize yarayan…