Mehmet Tevfik Temiztürk 2 Şiirleri - Şai ...

Onlar bize emanet evlerinden alınıp,
Eğitimler dâhil temizlikleri yapılıp…

Annelerin yanından servislerin içine,
Kaptanı ve hostesi güven içerisine…

Anne vasıtasıyla çocuk uyandırılır,
El yüz yıkama gibi hazırlıklar yapılır…

Kirliyse temizlenir altı yine bağlanır,
Üst baş düzenlenir çantalar hazırlanır…

Çocuk evden iner inmez haberleşme ile
Denilen vakit için bekleme gereğiyle…

Hostese verilecek imza karşılığında,
Kaptan aldım, diyecek sorumluluk bazında…

Çocuk fırlattığında masadaki gereci,
Parçalandığı anda anlıyorduk geçici…

Döktüğünde yere diyorduk nasip değilmiş,
Kırıp parçalarken de anlardık hileliymiş…

Otistik, akıl taşır otistik, mantık ehli,
O, yapmacıktan yana davranmaz şaibeli…

Aldırma görünümüne bebeksi hâllerine,
İstisnası olsa da bakma eksikliklerine…

Ne harf ilgilendirir ne söz bilgilendirir,
İstisnalar olsa da çoğu özelliklidir…

Görsel bakar ve izler aksi ilgilendirmez,
Anlayışı resimle gerisi fayda vermez…

Biz, siz gibi değiliz fikir alıp düşünen,
Elinde defter kitap yükseldikçe yükselen…

Biz, tekiz ve sadeyiz aynı anda da özel,
Harfsiz ve kelimesiz düşünebilen görsel…

Bazen imrenmek gerek otizm sorunlarına,
Göz teması kurmama gibi tavırlarına…

Ya da hiç bakmamalı ilgisiz hâllerine,
Duyarsız kalma gibi bu vaziyetlerine…

Güldürmek istesen de ona anlamsız gelir,
Neşe gibi duygular gereksiz ve de terstir…

Ancak biz gibilerde çoktur lüzumsuzluklar,
Yapmacık hareketler göstermelik imajlar…

Gülmek hoş duygu değil alınma, otistiğim!
Gülemediğine de hiç üzülme meleğim!

Sen, böyle doğmuşsun bu yüzden gülemiyorsun,
Gülmeme hâlin ile bizleri üzüyorsun…