Mehmet Tevfik Temiztürk 2 Şiirleri - Şai ...

Biz, adeta yorulmuştuk, arada kalıp da
Üç çocukla birlikte dengeyi sağlamada,

Bir yandan ders aksıyor, veli işi var diye,
Diğer yandan da tedbirliyiz düşünmeye,

Abisinde bisküvi, Adel’e uzatmakta,
Umursamaz bir hâlde Adel alıp koymakta,

Adel ki bir şey yemez yine de aç kalkacak,
Tabldot hâlde yemeği, kardeşine kalacak,

Anne, dolanıp durur Adel’in etrafında,
Tebessüm eder hâli ziyaret esnasında,

Abiyse incelip de Adel Adel diyerek,
Kucakta bebek ile al Adel denilerek,

Kalkılma anı idi hemen kalkılacaktı,
İsterseniz alın dedik bırakılacaktı,

Hayır, olmaz dediler dedim biz gideceğiz,
Diğer çocuklar da var hiç bekletmeyeceğiz,

Uğurlama başladı, Adel hiç bakmıyordu,
Sıkıntısı artmış ki bunlar da kim diyordu,

Tamam, dedik ayrılın biz ders işleyeceğiz,
Ailesiyle vakit tüketemeyeceğiz,

Bir yanımızda Efe diğer yanımda Kerem,
Hasan’da yanımızda dedim hiç bekleyemem,

Ya sevmek için kalın doyasıya Adel’le,
Arka bahçe içinde tüm ailesi ile

Ne alır ne bırakır ne de laf söz konuşur,
Adel, Adel, Adellerle, vaktimiz yok olur,

Adel bile sıkıldı bu şekilde ilgiden,
Dikkatler zayıfladı, saatler geçtiğinden,

İlgisiz bir vaziyet anne baba kardeşe,
Umursanmaz bir hâlden belli edilmez neşe,

Bu da huyu gereği otizmli olduğundan,
Davranış ve tavır, açıklanamadığından,

Anne bir tarafında Adel, diye seslenir,
Abi hediye almış kek, bisküvi gösterir,

Kardeş bebek olunca altı bezli dolaşır,
Her biri etrafında Adel, der yakınlaşır,

Adını ansak dahi hiç önemsememişti,
Olumlu bir şekilde tepki göstermemişti…

Oysa dolap açılsa koşup gelebiliyor,
Kalk, denildiği anda yerinden de kalkıyor…