Mehmet Sancak Şiirleri - Şair Mehmet Sancak

beni boyabat paklar.

derenin kenarında

ha yüzüyom yüzüyom

diyorlar aşk acısı,gün olur geçer..
yüreğime saplanan bunca acı ne,
sevdamız oynuyor boynu büküğü;
yoksa akan yaşların bende işi ne.

umutsuz sevgiymiş,baştan aşağı..

üşüdüm,üşüyorum dalım kırık bu gece..
dermanım yok artık,ağlıyorum gizlice,
ışıklar sönükmü ne,karadan kara gece;
sineme çöktü isin,çektin gittin sessizce.

yok artık yüreğimde mor salkımlı düşlerim..

özür dilesende,artık faydasız
vurdun gittin yüreğime tırpanı,
çocuk oyuncağı sandın galiba
artık çekemem senin edanı,

yürüde boyun görüm

Uzat Elini


Mehmet Sancak

hep hazan mevsimi düştü şansıma
baharımı görüpte gülü dermedim
umut diye sarıldım yarınlarıma
menfaatten başka birşey görmedim

ne zaman bir geri baksam..
burkulurum içim yanar,
aklıma her düştüğünde;
yakıyor o geçen yıllar.

sözlerimde bir paye yok..

Gönül bahçemdeki Gülüm Olsaydın

Dikeninine el sürdürmezdim kimseye

Sanmıştım yüreğim, Olur bahtiyar

yakıştımı terkedipte gidişin..! !
amacın ne bilemedim sevdiğim,
sevdim diye zehir saçtın sineme;
keskin sirke küpe zarar sevdiğim.

kıymet verip,kıymetimi bilmezsin..!

sabah sabah zehir kustu vefasız..
söyleyin’ bi,hangi kul var hatasız,
nere gidem,hangi derdime yanam;
sabah sabah zehir kustun vefasız.

her sabah bir umut, doğsun yüzüne..