Mehmet Sancak Şiirleri - Şair Mehmet Sancak

bir dokunurum bin ah yazarım..
gönül telimden dökülür namelerim
virane kalmış hayatta, yalnızlığım ben,
hiç gülmez suratım asıktır çehrem
gideceğim gitmesine,daha çok erken.
ŞİMDİ YE İÇ DİYORUM KENDİ KENDİME;

yüreğim buz dağına çarpmışcasına..
acılar içine büründü yine,
karadan kara düşlerim,
kopkoyu hicran yarası,
dökülüyor üstüme ağır ağır,
hayatın şarapnelleri.

bir gün elbet bitecek,seninde yükselişin...
belkide kâr kalacak,bilinmeyen nefretin;
sende vefa,kıymet yok,yüreğin dağlanacak
,sen ağlamasın belki, ANKARA ağlayacak.

kaderimin oyunu, deyipte gidiyorsun..

doğduğumdan bu güne yokluk çekerim..
tükeniyor garip ömrüm,dünden beterim,
tadı kalmadı artık, ne çayın, ne şekerin;
umudumu kesmedim,ALLAH kerim yarına

yazı yazılmış birkez,silecek silgisi yok..

bazan hayat edebiyat..
şiirlerle alınır tat,
arada bir kısa naat;
bunun adı edebiyat.

yüreğini açmalısın..

şükredelim,şükredelim,bu günkü halimize..
bu vatan üzerinde özgürce yürüyorsun,
daha dün bağımsızlık,özgürlük istiyordun;
şimdi kalkmış vatan’a ihanet ediyorsun.

al kanlara büründük, bu vatanı alırken..

Kapkaranlık Gecelerde

Rastlanmazdı İzimize

Gülerdik Çoğu Zaman

diyorlar aşk acısı,gün olur geçer..
yüreğime saplanan bunca acı ne,
sevdamız oynuyor boynu büküğü;
bunca akan yaşların bende işi ne.

umutsuz sevgiymiş,baştan aşağı..

hep durmadan istedin..
aldığını vermedin,
bak ne hale düşürdün;
bitmedimi isteğin.

boyun büktü anılar..

seher vakti başlardı benim düşlerim..!
orta çarşıda geçti,bütün günlerim,
çoluk çocuk,mahalleyi inan özledim;
velhasılı BOR'da kaldı bütün izlerim.

bahçeli kahvedir BOR'un ana arteri..