Ödünç hayatlar yaşadım durdum.
Bazılarında güldüm,
Çoğundaysa ağladım....
Ama hiç biri bana ait değildi.
Ben bir emanetçiyim.
Hayatlar yaşarım emanet alınmış.
17 yaşımda
17 yaşımda astılar beni.
Erdal idi adım
Eren oldum yitti bedenim.
Ömrümün baharında, kuşlar gibi hafiftim.
Bahçeme erken uğruyor hazan.
Sen gelmezsen gençliğim olur sonbahar.
Dön gel artık terk et katır inadı.
Gün ağardı yine yağdı hüzünler.
Çay demledim bil ki sensiz içemem.
Bir varız bir yokuz.
Tabiatın kanunu bu.
Kabullenmek zor gelsede.
Karşı çıkamayız buna.
Geçen güne aldırma.
YOL
Upuzun yada kısacık bir yol var önümde!
Hayatın acımasızlığında ölümsüzleşen,
yaralarımın gölgesindeyim.
Ellerimin nasırları,
Bu masal bu şehir.
Bana göre değil buralar.
Giderim yolum var.
Beni ölüm kucaklar.
Aşklara,dağlara
Cehennemim Ol
Gel bu gece benim cehennemim ol.
İstanbul gibi yan bu hüzünbaz bedenimde.
Öylesine seviş ki benle ilk ve son kez sevişir gibi.
Bir daha asla uçamayacak bir kumru gibi kanat çırp.
Bu mahallenin kötü çocuğu benim.
Gidiyorum artık rahat etsin içiniz.
Ne saygıyı bırakıyorum arkamda,
Nede sevgiyi.......
Bunları hiç hak etmediniz.
Ölmem Olmaz Ölmem
Sevda akar gözlerimden.
Derman kalmaz dizlerimde.
Ecel koşar hep peşimden.
Ölmem olmaz ölmem,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!