Mehmet Özparlar Şiirleri - Şair Mehmet Ö ...

Ben garip bir denizci,
Sen,uçsuz bucaksız bir okyanus,
Fırtınalar kopuyor sana giden o yolda,
Bekle beni, bir gün demir atacağım o limanda.

Ay ışığında yakamozlar sarmış her yanımı,

Yorgun gönlüme ne söyleyebilirim ki,
Bülbül bile dile gelmedi bu ayrılığın ardından,
Boşuna yar,sevmek neye yarar,
Ağlamak nafile gözyaşım kalmadı ki.

Şiirlerde kaldı,nostalji oldu o büyük aşklar,

Ben hala hazır değilim zaman seninle yarışa,
Öyle hızlı akıp gidiyorsunki,
Kilometre saati bile dayanmıyor hızına,
Bir düne bakıyorum,ne çabuk geldin zaman bu güne?

Zaman,nedir bu acelen?

Seni böylemi görecektim?
Böylemi bırakmıştım veda ederken?
Nedir bu düşünceli halin?
Hani söz vermiştik birbirimize,
Hiç hüzün olmayacaktı ayrılıkta.

Sen ne zaman gitsen,
Soluğum kesiliyor adeta,
Bir daha dönmeyeceksin diye düşünüyor,
Ve kahroluyorum.

Sen ne zaman gitsen,

Önce saçlarımı hatırlayacaksın,
Uzun simsiyah.
Sonra gözlerim gelecek aklına,
ıslak,hep ıslak.
Oturup ağlayacaksın,
bir susuzluk hissedeceksin,

Tüm kapıları kapattım bu gün sana,
Ne düşlere ayıracak zamanım,
Ne de bir hayal arkasından koşacak değilim,
Bu gün git,otuz sene evvel olduğun gibi gel bana.

Ümitlerimi çaldın,kalbimi çaldın benden,

Çok istedim sana her fırsatta seviyorum demeyi,
Gözlerim gözlerine değdi konuşurcasına,
Sana fısıldarcasına sesleniyordum tüm kalbimle,
Ama o iki kelimeyi bir araya getirip,
Seni seviyorum demeyi beceremedim.

Seninle kandım,seninle yandım,
Seni sevginle değerli kıldım,
Yürekten seviyorum dedin,aldattın gittin,
Yalanmış sevgin,yalanmış meğer.

Güzel gözlerinle anlamlı baktın,

Yaşamanın mutluluğuna eremiyorum bir türlü,
Her geçen saniyem,bir öncekinden de karanlık,
Düşlerim şafak vaktinin alaca karanlığı gibi,
Beni benden alıp götürüyor,
Sadece bir ben kalmışım benliğimden uzak,
Varmıyım yokmuyum,ölümüyüm yaşıyormuyum bilemiyorum.