Mehmet Özparlar Şiirleri - Şair Mehmet Ö ...

Kim demiş,bu aşk burda biter diye?
Ben,yıllar yılı sabır hamurları ile yoğurdum bu aşkı,
Ben gözlerimi bıraktım o yollara,seni gözlesin diye,
Belki yıllar yoruldu,ben yorulmadım seni beklemekten.

Kim demiş,bu aşk burda biter diye?

Oturmuşum bir meyhane köşesine,
Önümde bir kadeh ve şişeler dolusu içki,
Bir elimde resmin,bir elimde kadeh,
Çekiyorum kafayı yaşlı gözlerle.

Bir ara duruyorum,derin bir ah çekiyorum,

Hey be koca usta sözlerin geliverdi bir anda aklıma,
Uzun ince bir yoldayım,
Gidiyorum gündüz gece diyordunya,
Gidiyorum ama yalnız çaresiz,
Gidiyorum yılların yorgunluğu var üzerimde.

Bir başka görüyor bu gözler artık,
Hislerim bir başka,
Kalp atışlarımda bile heyecan yok,
Düşlerimdeki sen bile bir başka.

Hep sabrettim geçen günlerin hatırına,

Bir tiyatro gibi hayatım,
Konusu drama.
Oyuncuları sen ve ben,
İsmi ise yalnızlık.

Yıllardır yalnızlığı oynuyoruz,

Vazgeç bu dünyanın bedbaht güzelliğinden,
Ne zaman boynu bükük birini görsem sevmek istiyorum,
Bir çığlık geliyor gecenin sessizliğinden,
Uzanıp gecelerimi bölüştüğüm,
Yalnızlığın alnından öpmek istiyorum.

Sana şarkılar yazdım bir ömür boyu,
Şiirlerde hep sen vardın satır satır,
Geçip gitti ömrümün yazı baharı,
Mevsimlerden sonbaharı yaşıyor ömrüm,
Yarınlar olsa da hoş,olmasa da,
Mevsimlerden sonbaharı yaşıyor ömrüm.

Ayrılık benim kitabımda,
Ölüm demektir be güzelim.
Ayrılık yavrusunu anasından,
Ayırmak gibi bir şey.
Ayrılık kır çiçeklerini,
Dalından koparmak gibi bir şey.

Bu şiiri 2003 yılında kaybettiğim hala oğlu Tevfik Karakol anısına yazdım.

Oturmuşum penceremin köşesine,
Gidenleri düşünüyorum.
Bir zamanlar laflaştığımız,
Karşıdan karşıya selamlaştığımız,

Babamın anısına yazdım.

52 yıllık bir beraberlik bitti mi şimdi?
Geriye dönüşü olmayan bir yola girdin,
Bütün geçmişini geride bırakarak gittin,
Gidince unutulur um sanma,ne zormuş unutmak.