Mehmet Kıyak Şiirleri - Şair Mehmet Kıyak

BİR SENİ SIĞDIRAMADIM

Açtım gönlümü, bütün varlığa,
Sığdırdım, sığdırdım,
Büyük, küçük ne varsa,
Hepsini sığdırdım da…

Bir yanlışlık olmalı bu işte,
Bu nasıl iş böyle…
Ya ben, ben değilim,
Ya başka biri var içimde,
Bir yanlışlık var bu işte…

İlk heyecandı bu…
Bir gecelikti aşkımız…
O yaşta ne kadar şaşkınız!

15 Haziran 1974’te,
İstanbul 19 seferinde…

that first look, first burnt,
that first love of yours
are still inside me...
Now I realize how much I loved you
within myself...

ANLAYAMAZSIN

Düşünür müsün bir kez lütfen!
Bir an hissetmeye çalışır mısın? !
Hani, olmadık bir anda,
Kaynar bir su dökülür, insanın üstüne ya,

DİLDEN GÖNÜLE, GÖNÜLDEN DİLE GİDEN YOL: TÜRKÇE / Mehmet KIYAK*

Dil söz konusu olduğu zaman hep insan söz konusu olmuştur. İnsan söz konusu olduğu zaman da hep dil söz konusu olmuştur. Çünkü insan, her zaman kendini anlatma, her zaman birilerini anlama ihtiyacı duymuştur. Bu bakımdan insanı insan yapan değerlerden en önemlisi dildir, diyebiliriz.

Bireyin bireyle, bireyin toplumla ilişkisi hiç bitmemiş; hiç bitmeyecektir. İnsan, her an hem kendisiyle hem bir başkasıyla hem de içinde yaşadığı dünya ile daima iletişim halindedir. Bu iletişimi de her zaman dille sağlamıştır, konuşamasa, yazamasa bile…

Ey Cânân!
Gönül aşksız olur mu?
Can, Cânân’sız olur mu?
Ben senden ayrıyım,
Bu can, sensiz olur mu?
(Bu can, sensiz olur mu?)

Bir tek ben varım,
Bu dünyada enayi!

Kimler aldatmadı ki beni…
Üçler, beşler, yediler,
Erkekler, dişiler...

Allah’ım! Bütün kâinatı yarattın,
Ve Ben’i, Ben olarak yarattın!
Ban’a, Ben olarak yaşamayı nasip et!
Bir başkası olmak istemiyorum,
Sen’i ve Kendim’i çok seviyorum!

SEVGİ ANDI 1

Bu can var olduğu sürece,
Sen hep sevgilim kalacaksın!
Seni çok sevdiğim sürece,
Bana hep borçlu kalacaksın!