Mehmet Kıyak Şiirleri - Şair Mehmet Kıyak

Eleştiri denildiği zaman genellikle insanların zihninde, eleştirmek, yermek, küçük düşürmek, aşağılamak hatta yerden yere vurmak gibi bir kavram oluşmakta… Pek çok kimse bu sözcüğü bu anlamda kullanmakta, yine birçok kimse de bu anlamda algılamakta… Eleştiren de, muhatabına karşı bu anlamda bir tavır takınmakta, muhatap da alınganlık göstermekte, kırılmakta veya bir tartışma ortamı oluşturmakta…

Kimi insan da bunun böyle olduğunu bildiği için objektiflikten kaçınmakta, sırf bir iltifata dönüştürmekte… Bunu, günlük yaşamdaki sıradan ilişkilerden tutun da siyaset, eğitim, kültür, sanat ve edebiyat alanlarında bile görmek mümkündür. Bu gün kitaplar, dergiler, internet ortamları, birbirini tanıyan-tanımayan insanların olumsuz eleştiri ve yorumlarıyla, bunun somut örnekleriyle doludur.

Eleştiri, herhangi bir konunun eksik, olumsuz, yanlış yönlerini ortaya koysa bile; eleştirinin, eksikleri giderme, bir konunun, bir olayın, bir eserin ya da bir sanatçının değerini ortaya koyma, yol gösterme gibi gerçek bir amacı vardır.

Bakışların diken şimdi,
Sözlerin zehir zemberek,
Varlığım rahatsızlık verir oldu,
Bıktın mı şimdi?

Oysa,

Yanmak da varmış kaderde,
Nedir bu ateş böyle…
Ruhum cehennemde,
Bedenim bir potada…
Yanar da yanar!

GÜLİSTANIN BÜLBÜLLERİ

(Okuluma ve öğrencilerime…)

Çiçekleriydi onlar bu bahçenin,
Hep açan…

14 ŞUBAT MESAJI

Bu âlemde sevgiden yüce ne var,
Sevgiye susamayan gönül mü var,
Seven gönül, sevgiliden ne bekler,
Sevilmeyene dünyada huzur mu var?

Ey sevgili,
Ne vardı sanki
Bir neden yokken,
Bırakıp gittin beni…

Ey sevgili,

İbadet için mabet şart mıdır?
Evren bir mabet,
Yaşam zaten bir ibadettir!
Bir ömürlük ibadette,
En büyük ibadetse,
Okumak ve yazmaktır,

Beni her zaman,bir yabancı gibi,
Uzaktan seyreden dostu neyleyim.
Bedende can,damardaki kan gibi,
Yakın ve sıcak dosta ne diyeyim!

(05,09,91)

OLMAZ ÖYLE

Olmaz, öyle…
Yürümez bu iş böyle…
Öldürecek bu kaprislerin beni!
Nedir bu naz söyle…

AŞK BİTTİ

Bitti, bu aşk, bitti!
Hiçbir eser kalmadı şimdi!
Bu aşktan şimdi geriye,
Bir adın kaldı;