Mehmet Kesici Şiirleri - Şair Mehmet Kesici

Gülücükleri getiremedim sana çocuk
taşıyamadım gülleri deste deste,
beste beste türküler söyleyemedim
ağıtlarını yaktım hep
ateşlerini çocuk..
karaları topladım yol uzadıkça

Hadi Baba
omuzlarına al beni
Erik dallarına oturt
sapanım kırıldı kuşları vuramiyorum
Komşu nineler de göçtüler
Bağ bahçe kurudu

Bir hikaye anlat bana, bir masal.
varsın bulutlarda gezinsin asil oğlan
yıldızlardan süzülsün güllü çiçek kız.
sür beni de uzaklara, düş pembesine
boğulayım nefesinle.
gözün perdesine çek örtüleri

Sular çekilmeye başlar yakındır
yeşillerim sarıya boyanacak
rüzgarlar kalkmıştır okyanuslardan
dağlar eğilecek şimdi
serilecek umuttlarım ayak altına
kan kızılı damlalar yürüyecek

Gök maviyi bekliyordu, deniz martıyı
ve biz, o şarkıyı ezberliyorduk
' Hey özgürlük '
türkümüzdü umut, ufkumuzdu
tan yerinde günü kim vurdu?
kim sürüdü güneşi ötelere

Şiirler ağlamazdı, aşk, pisipisine vurulmasaydı
Düşmezdi cümleler ayakaltına
Olmazdı isyan o sevgiliye
Yenilgiler böylesi ağır
Yük katmer katmer
Dünya dönerken duraklamazdı, kalp denilen şey!

Yürürken el ele, kol kola vadi boyuna
Gölgeler düşerken ardıma, ruhuma isyan
Nisan yağmurları başlardı kirpiklerimde
İçimde şimşekler,
İçimde boran, tufan, of aman aman
Başım toz duman..

Zamanı durdurmak isterdimya hep
mehtabi çivilemek gökyüzüne
gözlerine mıhlanmış duygularımla
kalmak öylece
teninin kokusuna haps olup
soluğumu bitirmek sende

Yolculuklarım olur her gece yıldızlar arasında
Kanadında uçarım meleklerin.
Göçerim sana doğru yol yordam bilmem
Dönmem de dünyama.
Rüyalarımdan da söküp atarım tüm ayrılığı
Aykırılığına koyulurum kendimden

Ben, hep,seni düşledim be güzelim,
Seni süsledim hep hayallerimde,
Çiçeklerde seni sordum her bahar,
Ayazlarda sana yandım be gülüm,
Her sıcakta seni içtim yudum yudum.