Mehmet Gün 4 Şiirleri - Şair Mehmet Gün 4

Tok karnına bastırır gözünden
Babası gelse aldırmaz önünden
Yeter, manası geçmez dilinden
İnadı inat taşsada böğründen

Önce can sonra canan yek ilkesi

Gönül mü ki tek aşkı isteyen
Bulunsa da tatmin etmeyen
Dağları Ferhat gibi deldiren
Çölleri Mecnun gibi gezdiren

Biter mi ki arayış ömür yitmeden

Bir fikre âşık olabilirsiniz.
Bir düşünceye âşık olabilirsiniz.
Bir insana âşık olabilirsiniz.
Bir ilaha âşık olabilirsiniz.
Tabiata âşık olabilirsiniz.
Ama bir ağaca bir bedene bir kitaba âşık olamazsınız.

Madem her insanın hammaddesi toprak
Neden insanlar bu kadar şen şakrak
Kimi post serer sırtını sürerken dizlere
Kimi dostluk eder bedensiz fikirlere

Madem ölümdür kaçınılmaz

Gözlerim daldı mı kimsenin bakmadığı yere
Tek duyduğum geçmişin yankısı zihnimde
Hatalarımın hepsi birer birer geldi mi dile
Buz gibi kaskatı hatıraları getirir perdeye

Yalnızlığın koyu katranı sardı mı her yanı

Nedir insanlardaki bu telaşe
Yolun sonu aynı değişen ne
Gene aynı, yine hep bir acele
Son sürat gidiyoruz ecele

İnsanları gördükçe seyirden

Oturmuşum koltuğun her zamanki sol köşesine
Bir elimde kumanda geçmişim kalmış ötekine
Kafada tilkiler hiçbir kuyruk dokunmuyor birbirine
Bir tarafım dolu öteki düşmüş olanların derdine

Çocuklar koşuşuyor sonu yok odaların

Deli derler herkes den farklı olana
Farklı olan deli mi, kime göre acaba
Kaidesi ne, kim yazarmış ki kanuna
Mecnun olanda var meczup olanda

Kırk akıllı düşünmeyi işten saysa da

Daha dün gibiydi ilk bakış, ilk kelam
Tanımadan birbirine verilen o selam
Ne fikirler ne de zikirler hiç olmadan
Geldiğin gibi kal tek isteğimsin ondan

Ümit mi sevgimi bu bendeki anlasam

Kendini haksız gören var mı acaba
Hep kabahatli olan karşı tarafta
Hak ararsan bir de hoş sözle ara
Gül verince diken mi kalır sana

Kırdın mı sanma ki kâra geçersin